K. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
1 Boże, źródło wszelkich bytów,
Gdy skończyłeś swoje dzieło,
Napełniłeś całą ziemię
Darem bogactw nieprzebranych.
2 Ogrom świata już skończony,
Odpoczynek nastał wtedy,
Aby dla nas był przykładem
Odzyskania sił po pracy.
3 Pomóż nam, prosimy, Panie,
Opłakiwać błędy życia,
Zawsze spełniać cnót nakazy,
By zasłużyć na Twą łaskę.
4 Kiedy zaś nadejdzie groza
Przed straszliwym Twoim sądem,
Daj nam wspólnie się radować
Twym pokojem wiekuistym.
5 Spraw to, miłosierny Ojcze,
Ty, co razem z Twoim Synem
Oraz Duchem równym Obu
Jesteś Królem wszystkich wieków. Amen.
1 ant.
Prowadź nas, Panie, * do źródeł wód życia.
Psalm 23
Dobry Pasterz
Paść ich będzie Baranek i poprowadzi ich do źródeł wód życia (Ap 7, 17)
Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, *
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska *
są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach moich wrogów,
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia.
I zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Prowadź nas, Panie, / do źródeł wód życia.
2 ant.
Wobec aniołów będę śpiewał Panu, * będę wielbił Jego imię święte.
Psalm 138
Dziękczynienie
Wniosą królowie ziemi swój przepych do Miasta Świętego (por. Ap 21, 24)
Będę Cię sławił z całego serca, Panie, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę psalm Ci śpiewał wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię
za łaskę i wierność Twoją, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, *
gdy usłyszą słowa ust Twoich.
I będą opiewać drogi Pana: *
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka!"
Zaprawdę, Pan jest wzniosły,
patrzy łaskawie na pokornego, *
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie,
wyciągasz swoją rękę przeciw gniewowi mych wrogów, *
wybawia mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk swoich!
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Wobec aniołów będę śpiewał Panu, / będę wielbił Jego imię święte.
3 ant.
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca * wstąpi na górę Pana.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?"
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Kto jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca / wstąpi na górę Pana.
4 ant.
Pan Jezus uniżył samego siebie, * dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.
Pieśń (Flp 2, 6-11)
Chrystus Sługa Boży
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności, *
aby na równi być z Bogiem.
Lecz ogołocił samego siebie
przyjąwszy postać sługi *
i stał się podobnym do ludzi.
A w tym, co zewnętrzne, uznany tylko za człowieka, *
uniżył samego siebie,
Gdy stał się posłusznym aż do śmierci, *
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko *
i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano *
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest Panem *
ku chwale Boga Ojca.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Pan Jezus uniżył samego siebie, / dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.