K. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
1 Żyjąc wśród niebian, pomny na przyjaciół,
Przyjdź nam z pomocą! A ufnym w twe modły
Daj kiedyś posiąść szczęście wiekuiste
Wraz z tobą w niebie.
2 Pierwotnym duchem przez cię ożywiony,
Zapał porywa oziębłych współbraci,
Ty przywróciłeś sławę duchowieństwu
I cześć ołtarzom.
3 Wybierasz grono dziewic, które uczysz,
Jak wychowywać w świętości dziewczęta,
Ten nowy zasiew i gałązki święte
Na niwie Pańskiej.
4 Najwyższa chwała Ojcu i Synowi,
I Tobie, Duchu, równa część niech będzie
Co rządzisz niebem i sercami ludzi
Węźle miłości! Amen.
1 ant.
Nie możecie służyć * Bogu i mamonie.
Psalm 49
Marność bogactw
Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego (Mt 19, 23)
I
W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do papieskiej katechezy na temat tego psalmu.
Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie ucha, wszyscy mieszkańcy ziemi,
Niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Mądrość wypowiedzą moje usta, *
a serce me rozważa to, co roztropne.
Ku przypowieści nakłonię moje ucho, *
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
Którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy,
jednakowo ginie głupi i prostak, *
zostawiając obcym swoje bogactwa.
Groby są ich domami na wieki,
ich mieszkaniem po wszystkie pokolenia, *
choć swymi imionami nazywali ziemie.
Bo człowiek nie będzie zawsze żył w dostatku, *
równy jest bydlętom, które giną.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Nie możecie służyć Bogu i mamonie.
2 ant.
Gromadźcie sobie * skarby w niebie.
II
W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do papieskiej katechezy na temat tego psalmu.
Taka jest droga zadufanych w sobie *
i przyszłość zakochanych we własnych słowach.
Są jak owce pędzone do przepaści, *
śmierć ich pasie, zejdą prosto do grobu.
Panować nad nimi będą sprawiedliwi,
rankiem zniknie ich postać, *
ich mieszkaniem jest Otchłań.
Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z krainy umarłych, *
zabierze mnie do siebie.
Nie martw się, gdy ktoś się wzbogaci, *
gdy wzrośnie zamożność jego domu,
Bo kiedy umrze, nic nie weźmie ze sobą, *
a jego bogactwo za nim nie pośpieszy.
I chociaż w życiu schlebia sam sobie: *
"Będą cię sławić, żeś się dobrze urządził",
Iść musi do pokolenia swych przodków, *
do tych, co na wieki nie ujrzą światła.
Człowiek żyjący bezmyślnie w dostatku *
równy jest bydlętom, które giną.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Gromadźcie sobie skarby w niebie.
3 ant.
Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, * w którym wołamy: Abba, Ojcze!
Pieśń (Rz 8, 14-17)
Synostwo Boże chrześcijan
Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, *
są synami Boga.
Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, *
aby się znowu pogrążyć w bojaźni.
Ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, *
w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!
Sam Duch daje świadectwo naszemu duchowi, *
że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami, *
dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa.
Jeżeli wspólnie z Nim cierpimy, *
to wspólnie będziemy przebywać w chwale.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, / w którym wołamy: Abba, Ojcze!