|
Menu: |
Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
|
|
|
W zakonach benedyktyńskich:
|
|
Kolor szat:
|
Piątek, 11 lipca 2025
ŚW. OJCA NASZEGO BENEDYKTA, OPATA
Uroczystość
|
 |
Godzina Czytań
(monastyczna LG)
K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Gdy nadszedł koniec dawnego porządku
I nowa ziemia rodziła się w bólu,
Stanąłeś, ojcze, na czasów granicy,
By chronić dobro.
2 Posłuszny mocy Bożego wezwania
I do proroków podobny natchnieniem,
Poszedłeś drogą pokory i ładu
Pańskiego Prawa.
3 Dla wielu ludzi spragnionych pokoju
Przez własne życie przykładem się stałeś
Szukania Boga i Jego miłości
We wszystkich braciach.
4 I dzisiaj także przychodzi nieznane,
A świat jest pełen zamętu i kłamstwa;
Za twą przyczyną niech Pan nas zachowa
Od zła i błędu.
5 Najświętszej Trójcy niech będzie podzięka
Za Benedykta i jego naukę;
Niech Ojcu z Synem i Duchem jedności
Rozbrzmiewa chwała. Amen.
1 ant.
Twoje słowo stało się dla mnie rozkoszą * i radością mojego serca.
Psalm 1
Dwie drogi życia
Błogosławieni, którzy mając nadzieję w krzyżu, zanurzyli się w wodzie (Anonim z II w.)
Szczęśliwy człowiek, *
który nie idzie za radą występnych,
Nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
Lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Przeto nie ostoją się na sądzie występni *
ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Twoje słowo stało się dla mnie rozkoszą / i radością mojego serca.
2 ant.
Niech Pan błogosławi swój lud * i darzy go pokojem.
Psalm 29
Majestat Słowa Bożego
Głos z nieba mówił: "Ten jest mój Syn umiłowany" (Mt 3, 17)
Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.
Ponad wodami głos Pański, †
zagrzmiał Bóg majestatu, *
Pan ponad wód bezmiarem.
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.
Głos Pana łamie cedry, *
Pan łamie cedry Libanu,
Sprawia, że Liban skacze jak cielec, *
a Sirion jak młody bawół.
Głos Pana miota ogniste strzały, †
głos Pana wstrząsa pustynią, *
Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
Głos Pana zgina dęby, ogołaca lasy, *
a w Jego świątyni wszyscy mówią "Chwała!"
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.
Pan udzieli mocy swojemu ludowi, *
Pan pobłogosławi swój lud pokojem.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Niech Pan błogosławi swój lud / i darzy go pokojem.
3 ant.
Oto w swej łaskawości * Pan ukazuje nam drogę życia.
Psalm 16
Bóg najwyższym dobrem
Bóg wskrzesił Jezusa, zerwawszy więzy śmierci (Dz 2, 24)
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, †
mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, *
poza Tobą nie ma dla mnie dobra".
Wzbudził On we mnie miłość przedziwną *
do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.
A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami, *
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył, *
jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, †
pełnię radości przy Tobie *
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Oto w swej łaskawości Pan ukazuje nam drogę życia.
K.
Odstąp od złego, czyń dobro.
W.
Szukaj pokoju, idź za nim.
|
|
Z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
|
4, 1-24
|
Bracia: zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. Dlatego mówi Pismo: "Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary".
Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych, do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. Chodzi o to, abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu.
Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.
To zatem mówię i zaklinam was w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca. Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości sumienia, oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste. Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że - co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
|
|
|
|
K.
Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni.
W.
Do tego bowiem jesteście powołani, / abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
K.
Nie opuszczajcie się w gorliwości, bądźcie płomiennego ducha, pełnijcie służbę Panu.
W.
Do tego bowiem jesteście powołani, / abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
1 ant.
Szczęśliwi, którzy mieszkają * w domu Twoim, Panie, i nieustannie Cię wielbią.
Psalm 84
Szczęście mieszkańca świątyni
Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść (Hbr 13, 14)
Jak miłe są Twoje przybytki, *
Panie Zastępów!
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie, *
którzy zachowują ufność w swym sercu.
Przechodząc suchą doliną, w źródła ją zamieniają, *
a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje.
Mocy im będzie przybywać, *
ujrzą na Syjonie Boga nad bogami.
Panie Zastępów, usłysz modlitwę moją, *
nakłoń ucho, Boże Jakuba.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą, †
On hojnie darzy łaską i chwałą, *
nie odmawia dobrodziejstw żyjącym nienagannie.
Panie Zastępów, *
szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Szczęśliwi, którzy mieszkają / w domu Twoim, Panie, i nieustannie Cię wielbią.
2 ant.
Oddajmy chwałę naszemu Stwórcy * z powodu sprawiedliwych Jego wyroków.
Psalm 97
Chwała Boga Sędziego
Ten psalm wyraża zbawienie świata i wiarę wszystkich narodów w Boga (św. Atanazy)
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Przed Jego obliczem idzie ogień *
i dokoła pożera nieprzyjaciół Jego.
Jego błyskawice wszechświat rozświetlają, *
a ziemia drży na ten widok.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Niech zawstydzą się wszyscy, którzy czczą posągi †
i chlubią się bożkami. *
Niech wszystkie bóstwa hołd Mu oddają!
Słyszy o tym i cieszy się Syjon, †
radują się miasta Judy *
z Twoich wyroków, o Panie.
Ponad całą ziemią Tyś bowiem wywyższony *
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.
Pan tych miłuje, którzy zła nienawidzą, †
On strzeże dusz swoich świętych, *
wydziera je z rąk grzeszników.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Oddajmy chwałę naszemu Stwórcy / z powodu sprawiedliwych Jego wyroków.
3 ant.
Z miłością w sercu biegnijmy * drogą Bożych przykazań.
Psalm 103
Uwielbienie miłosiernego Boga
Dzięki serdecznej litości naszego Boga nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce (por. Łk 1, 78)
Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich dobrodziejstwach Jego.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
On twoje życie dobrem nasyca, *
jak pióra orła młodość twa się odradza.
Dzieła Pana są sprawiedliwe, *
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi, *
swoje dzieła synom Izraela.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.
Wie On, z czegośmy powstali, *
pamięta, że jesteśmy prochem.
Dni człowieka są jak trawa, *
kwitnie on jak kwiat na łące.
Wystarczy, że wiatr go muśnie, już znika *
i wszelki ślad po nim ginie.
Lecz łaska Pana jest wieczna dla Jego wyznawców, *
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
Nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
Pan utwierdził swój tron na niebiosach, *
a Jego panowanie wszechświat obejmuje.
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, †
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy, *
aby słuchano słów Jego.
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy *
i wszyscy słudzy pełniący Jego wolę.
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła, †
na każdym miejscu Jego panowania. *
Błogosław, duszo moja, Pana!
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Z miłością w sercu biegnijmy / drogą Bożych przykazań.
K.
Twoje ustawy stały się dla mnie pieśniami.
W.
Na miejscu mego pielgrzymowania.
Z Przemówienia papieża Pawła VI na Monte Cassino z okazji poświęcenia odbudowanej Bazyliki
(AAS LVI, 1964, str. 983nn)
Pan ukazuje nam drogę życia
Kościół potrzebuje i dzisiaj tej formy życia zakonnego, potrzebuje jej także i świat. Nowoczesny bowiem postęp, któremy zawdzięczamy namiętne pragnienie bycia samym sobą, budząc je, równocześnie je gasi, uświadamiając je, równocześnie nas oszukuje. A ten właśnie głód prawdziwego osobistego życia zabezpiecza aktualność życia monastycznego.
Biegł człowiek w minionych stuleciach w ciszę klasztorną, tak jak pobiegł ku niej Benedykt z Nursji, by znaleźć samego siebie - "przed obliczem Najwyższego zamieszkał sam ze sobą", jak nam opowiada o tym św. Grzegorz Wielki, biograf św. Benedykta. Wtedy jednak ta ucieczka miała za przyczynę upadek więzi społecznej, katastrofę moralną i kulturalną świata, który już dla ducha ludzkiego nie gwarantował sumienia, postępu, współżycia: potrzeba było schronienia, by znaleźć bezpieczeństwo, spokój, studium, modlitwę, pracę, przyjaźń, zaufanie.
Dzisiaj nie brak, lecz przerost współżycia społecznego pociąga ludzi do tego samego schronienia. Napięcie, hałas, gorączka, formalizm, mnogość spraw są zagrożeniem wewnętrznego życia człowieka: brakuje mu ciszy z jej nieodstępnym słowem wewnętrznym. Brakuje mu uporządkowania, brakuje modlitwy, pokoju; brakuje mu samego siebie. By zdobyć znów panowanie nad sobą i duchową radość, wypada mu szukać drogi do benedyktyńskiego klasztoru.
Odzyskawszy siebie samego w dyscyplinie monastycznej człowiek jest również odzyskany dla Kościoła. Mnich ma bowiem stanowisko wybrane w Ciele Mistycznym Chrystusa, zadanie jak najbardziej opatrznościowe i pilne. Macie przed sobą zadanie wielkie i wspaniałe: Kościół umieszcza was znów na świeczniku, abyście umieli oświecić cały "dom Boży" światłem nowej pedagogiki religijnej, którą Konstytucja soborowa "O świętej Liturgii" stara się wskrzesić w chrześcijańskim ludzie. Wierni wobec cennych i autentycznych tradycji, wrażliwi zarazem na religijne potrzeby naszego czasu, zasłużycie się jeszcze raz, wzbogacając duchowość Kościoła ożywczym prądem wielkiego waszego Nauczyciela.
Teraz nie chcemy mówić o zadaniu, które mnichowi - a zatem człowiekowi odzyskanemu dla samego siebie - może być nałożone nie tylko w stosunku do Kościoła, jak to już mówiliśmy, lecz także w stosunku do świata, który opuścił, a z którym zostaje związany nowymi węzłami powstającymi w nim przez sam fakt jego oddalenia się. Są to więzy kontrastu, podziwu, przykładu, możliwego wyznania i intymnej rozmowy, braterskiego uzupełnienia. Powiedzmy tylko, że ta zdolność uzupełniania przybiera tym więcej na znaczeniu, im większą odczuwa świat potrzebę wartości strzeżonych w klasztorze, jeśli tylko widzi je tam, nie jako wydarte mu, ale jako przechowane dlań, jemu ukazane i ofiarowane.
Dwie są przyczyny, dla których pragniemy poważnej i cichej obecności św. Benedykta między nami. Jedną sprawą jest wiara, którą On wraz ze swym zakonem głosił. Drugą sprawą jest jedność, dla której Wielki Mnich, samotny i społeczny zarazem, wychował nam braci swoich - On, przez którego Europa stała się chrześcijańska.
Wiara i jedność! To najlepsze rzeczy, których możemy pragnąć i wzywać dla całego świata. Nie ma problemu bardziej współczesnego i pilnego. Wiara i jedność - oto czego najbardziej potrzeba, oto co najbardziej korzystne dla pokoju.
|
|
|
|
W.
Słuchaj, synu, nauk mistrza i nakłoń ku nim ucho swego serca.
W.
Powinniśmy przygotować nasze serca i ciała / do walki pod świętym posłuszeństwem przykazaniom Bożym.
K.
Przez pełne trudu posłuszeństwo mamy powrócić do Tego, od którego nas oddaliło gnuśne nieposłuszeństwo.
W.
Powinniśmy przygotować nasze serca i ciała / do walki pod świętym posłuszeństwem przykazaniom Bożym.
Ant.
Otwórzmy oczy * na przebóstwiające światło, słuchajmy uważnie głosu Bożego.
Pieśń (Syr 2, 7-9. 15-17)
Bojaźń Pańska
Którzy boicie się Pana, oczekujcie Jego zmiłowania, *
nie zbaczajcie z drogi, abyście nie upadli.
Którzy boicie się Pana, zawierzcie Mu, *
a nie przepadnie wasza zapłata.
Którzy boicie się Pana, spodziewajcie się dobra, *
wiecznego wesela i zmiłowania.
Którzy się Pana boją, będą posłuszni Jego słowom, *
a miłujący Go pójdą Jego drogami.
Którzy się Pana boją, będą szukać Jego upodobania, *
a miłujący Go w Prawie znajdą nasycenie.
Którzy się Pana boją, przygotują swe serca, *
a przed obliczem Jego uniżą swe dusze.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Pieśń (Syr 14, 20-21; 15, 3-4. 5a. 6b)
Mądrość Pańska
Szczęśliwy człowiek, który w mądrości się ćwiczy *
i który się radzi swojego rozumu,
Który w swym sercu rozważa jej drogi *
i roztrząsa jej ukryte sprawy.
Ona zaś nakarmi go chlebem rozumu *
i napoi wodą mądrości.
Oprze się na niej i nie upadnie, *
zbliży się do niej i nie dozna zawodu.
Mądrość wywyższy go ponad jego bliskich, *
a On imię wieczne odziedziczy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Pieśń (Syr 44, 1-2. 7. 10. 15)
Chwała pobożnych
Wychwalajmy mężów sławnych *
i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.
Pan stworzył w nich wielką chwałę *
i wspaniałą wielkość od wieków.
Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani *
i stali się dumą swych czasów.
Lecz ci są mężowie pobożni, *
których cnoty nie zostały zapomniane.
Narody opowiadają ich mądrość, *
a zgromadzenie głosi chwałę.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Otwórzmy oczy na przebóstwiające światło, słuchajmy uważnie głosu Bożego.
K.
Pan sprawiedliwych po drogach prostych wiedzie.
W.
I ukazuje im Boże królestwo.
|
|
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
|
Mt 19, 27-29
|
Piotr powiedział do Jezusa: "Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymaliśmy?"
Jezus zaś rzekł do nich: "Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach i będziecie sądzić dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy".
Po odczytaniu Ewangelii można dołączyć homilię wziętą z pism Ojców Kościoła; może ją także wygłosić przewodniczący albo wyznaczony przez przełożonego kapłan.
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia,
prawdziwego i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
Módlmy się.
Boże, Ty ustanowiłeś świętego Benedykta, opata, znakomitym mistrzem dla tych, którzy poświęcają życie Twojej służbie, † spraw, abyśmy ponad wszystko stawiali miłość ku Tobie, * i z radosnym sercem biegli drogą Twoich przykazań.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
We wspólnym odprawianiu oficjum:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
