K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Stworzeni na chwałę Twojego imienia,
Odkupieni Twoją Krwią na Krzyżu,
Opieczętowani Twoim Duchem,
Błagamy Ciebie: zbaw nas, Panie!
2 Ty kruszysz kajdany winy,
Otocz opieką cichych, uwolnij zniewolonych,
Poprowadź na niebieskie spokojne pastwiska
Lud, który wierzy w Twoją miłość.
3 Niech będzie chwała Tobie, Dobry Pasterzu,
Odblasku wieczystej światłości,
Który żyjesz z Ojcem i Duchem Świętym
W wieczystej chwale na wieki wieków. Amen.
1 ant.
Oto przychodzę. * W zwoju księgi o mnie napisane, / abym pełnił Twoją wolę.
Psalm 2
Mesjasz Król zwycięski
Zeszli się rzeczywiście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś (Dz 4, 27)
Dlaczego się burzą narody, *
czemu ludy żywią daremne zamysły?
Buntują się królowie ziemi †
i władcy wraz z nimi spiskują *
przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
"Stargajmy Ich pęta, *
a więzy precz odrzućmy od siebie!"
Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *
Pan się z nich naigrawa,
A potem do nich mówi w gniewie swoim *
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
"Oto Ja ustanowiłem swego Króla *
na Syjonie, świętej górze mojej".
Wyrok Pański ogłoszę: †
On rzekł do mnie: "Tyś jest moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, *
skruszysz ich jak gliniane naczynie".
A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi:
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy,
Bo jeśli gniewem zapłonie, wejdziecie na drogę zagłady, †
gdyż gniew Jego prędko wybucha. *
Szczęśliwi wszyscy, którzy Mu ufają.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Oto przychodzę. / W zwoju księgi o mnie napisane, / abym pełnił Twoją wolę.
2 ant.
On został przebity za nasze grzechy, * w Jego ranach nasze uzdrowienie.
Psalm 3
Pan moim opiekunem
Zasnął snem ogarnięty, lecz się obudził, bo Pan Go wspomógł (św. Ireneusz)
Panie, jak liczni są moi prześladowcy, *
jak wielu przeciw mnie powstaje!
Mnóstwo jest tych, którzy mówią o mnie: *
"Nie znajdzie on w Bogu zbawienia".
Ty zaś, Panie, tarczą moją jesteś i chwałą, *
Ty moją głowę podnosisz.
Głośno wołam do Pana, *
a On mi odpowiada ze świętej swej góry.
Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, *
ponieważ Pan mnie wspomaga.
I nie ulęknę się wcale tysięcy ludzi, *
którzy zewsząd na mnie nastają.
Powstań, Panie, ocal mnie, mój Boże! †
Bo zdruzgotałeś szczęki wszystkich moich wrogów *
i połamałeś zęby grzesznikom.
U Pana jest zbawienie. *
Nad Twoim ludem Twe błogosławieństwo.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
On został przebity za nasze grzechy, / w Jego ranach nasze uzdrowienie.
3 ant.
Wyleję na dom Dawida * Ducha łaski i pocieszenia, / będą patrzeć na Tego, którego przebodli.
Psalm 16
Bóg najwyższym dobrem
Bóg wskrzesił Jezusa, zerwawszy więzy śmierci (Dz 2, 24)
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, †
mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, *
poza Tobą nie ma dla mnie dobra".
Wzbudził On we mnie miłość przedziwną *
do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.
A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami, *
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył, *
jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, †
pełnię radości przy Tobie *
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Wyleję na dom Dawida / Ducha łaski i pocieszenia, / będą patrzeć na Tego, którego przebodli.
K.
Odkupiłeś nas, Panie, Krwią swoją.
W.
I uczyniłeś nas królestwem Boga naszego.
Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę (dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).
Z Listu do Hebrajczyków
|
9, 11-22; 10, 19-24
|
Chrystus swoją Krwią przypieczętowuje Nowe Przymierze
Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną Ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament. Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament. Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony. Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: "To jest krew Przymierza, które Bóg wam polecił". Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia grzechów.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez Krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.
|
Z Listu do Hebrajczyków
|
9, 11-22; 10, 19-24
|
Chrystus swoją Krwią przypieczętowuje Nowe Przymierze
Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną Ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament. Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament. Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony. Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: "To jest krew Przymierza, które Bóg wam polecił". Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia grzechów.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez Krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.
|
|
|
por. Ef 2, 13-14
|
W.
Wy, którzyście niegdyś byli daleko, staliście się bliscy przez Krew Chrystusa. * On bowiem jest naszym pokojem, / On, który obie części ludzkości uczynił jednością.
K.
Spodobało się Bogu przez Niego pojednać ze sobą wszystkie rzeczy. W. On bowiem jest naszym pokojem, / On, który obie części ludzkości uczynił jednością.
Z pism św. Kaspra del Bufalo, kapłana
("Odpowiednie pouczenia na temat Arcybractwa
Najdroższej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa",
przedstawione Papieżowi Leonowi XII
por. Pisma Założyciela, tom XII, kk. 80-81)
Kult Krwi Chrystusa jest streszczeniem wiary chrześcijańskiej
Nie można zaprzeczyć, że Pan zawsze bogaty w miłosierdzie, we wszystkich czasach budził skuteczne środki, zdolne powoływać dusze do poznawania Ukrzyżowanego, i w ten sposób zbawiać je w swojej Boskiej Krwi.
Pomijając pierwsze wieki Kościoła, owocne w męczenników, to w późniejszych wiekach, jak przekazuje nam historia, powstawały dogmaty, bo w różnych częściach świata lekceważona była nauka katolicka. Natomiast w naszych nieszczęsnych czasach nastał w narodach ogólny kryzys, niewypowiedziana niegodziwość zasad i obyczajów, skąd pochodzi znieważanie zbawienia i przez ludzką złośliwość udaremnia się zasługi Jezusa Chrystusa, który odkupił nas za cenę Krwi.
Wasza Świątobliwość, czyż nie powinno się rozpalić gorliwość apostolską i naśladować dusze przez Boga wybrane i oświecone, aby wzbudzić w ludziach nieocenioną cenę naszego zbawienia i zachęcić ich do żalu i pokuty? Czyż Pismo Święte nie prowadzi nas na drogę reformy? "Przez Krew swojego krzyża pojednał to, co na ziemi i to, co w niebiosach". Czyż nie wiemy, że "Chrystus ukochał Kościół, ofiarował się za niego, odkupił go za cenę Krwi swojej"? Czy nie mówi nam Mądrość Boża, że "usprawiedliwieni przez Jego Krew zostaniemy uratowani od Jego gniewu"? Aby się zbawić, nie wystarczy tylko wymawiać imię Pana: "Nie ten, kto mówi: Panie, Panie, będzie zbawiony, ale kto wypełnia wolę Ojca mojego". Oczywiście dwie rzeczy dzisiaj należy wypełnić: pierwsza, znaleźć sposób na złagodzenie wiecznego Boskiego Ojca, a my ją mamy w zasługach Boskiej Krwi: "podniosę kielich zbawienia...", i konkretnie ją zastosować dla dobra dusz, przez głoszenie świętych misji i rekolekcji duchowych czy innych dzieł pobożnych i zbawczych odpowiednio do potrzeb czasu.
Z tych powodów papież Pius VII erygował arcybractwo pod czcigodną nazwą Boskiej Krwi. Grzesznicy okropnie jej nadużywają, a Pan podąża mówiąc w uniesieniu swego serca: "Jaki będzie pożytek z Krwi mojej?" Chcemy zatroszczyć się o ten święty kult i adorację wynagradzającą wraz z głoszeniem ludom chwały; ukazując, że w tym nabożeństwie zawarta jest cała wiara. Dlatego mówimy podczas konsekracji kielicha: "tajemnica wiary"; a odpowiedzią na to wezwanie jest zbawienie dusz.
To nabożeństwo stawia w centrum: proroctwa, figury i ofiary Starego Przymierza. "W winie prać będzie swą szatę i w krwi winogron swój płaszcz", jak czytamy w Księdze Rodzaju. Żydom nakazano pomazać drzwi krwią baranka, aby uchronić się od plag egipskich: symbol wyzwolenia naszych dusz od diabelskiej niewoli. Mojżesz przemilczał resztę uczynioną dla swoich "(...) wziął Księgę Przymierza i pokropił lud krwią mówiąc: Oto krew Przymierza, które Pan zawarł z wami... Wszystkie rzeczy, bowiem, zostaną oczyszczone we krwi, a bez rozlania krwi nie ma przebaczenia".
A Apostoł Paweł mówi jeszcze: "Jeśli bowiem krew kozłów i cielców uświęca nieczystych, to o ile bardziej Krew Chrystusa oczyści nasze sumienia?" Przemilcza się, ale Pismo Święte jest przepełnione takimi zwrotami: "Dlaczego skrwawiona jest twoja szata?... Była ubrana w szatę krwią skropioną...".
Dodać należy, że w tym nabożeństwie odżywa wspomnienie chrztu św., bo w nim Boska Krew oczyściła nasze dusze, jak w sakramencie pokuty i innych sakramentach. Na zakończenie możemy powiedzieć: ponieważ odkupiłeś nas swoją Krwią, Panie, zostaliśmy ustanowieni dla naszego Boga królestwem kapłańskim.
Inne nabożeństwa są środkami do ułatwienia pobożności katolickiej, lecz ta jest podstawą, oparciem, istotą. Pozostałe nabożeństwa, powstałe w różnych czasach, ukazują zasady zawsze święte i chwalebne, ale to jest tak stare, bo sięga aż do grzechu Adama, bo wtedy Jezus został nazwany: "Baranek zabity już przed założeniem świata". Ponadto św. Tomasz mówi: "Krew Chrystusa jest kluczem do raju". A św. Jan Chryzostom: "Krew Chrystusa jest zbawieniem dusz, skarbem nieocenionym jest Krew Jezusa".
|
|
|
1 J 5, 6-7
|
W.
Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, * Nie tylko, przez wodę, lecz przez wodę i krew.
K.
Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą. W. Nie tylko, przez wodę, lecz przez wodę i krew.
HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
Ciebie, Boga, wysławiamy,
Tobie, Panu, wieczna chwała.
Ciebie, Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie Moce i niebiosy,
Cheruby, Serafinowie
ślą wieczystej pieśni głosy:
Święty, Święty nad Świętymi
Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi
majestatu Twojej sławy.
Apostołów Tobie rzesza,
chór Proroków pełen chwały,
Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały.
Ciebie poprzez okrąg ziemi
z głębi serca, ile zdoła,
Głosy ludów zgodzonymi
wielbi święta pieśń Kościoła.
Niezmierzonej Ojca chwały,
Syna, Słowo wiekuiste,
Z Duchem, wszechświat wielbi cały:
Królem chwały Tyś, o Chryste!
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka.
By świat zbawić swoim zgonem,
Przyoblókłszy się w człowieka,
nie wzgardziłeś Panny łonem.
Tyś pokruszył śmierci wrota,
starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga,
w chwale Ojca, Syn Jedyny,
Lecz gdy zabrzmi trąba sroga,
przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
Prosim, słudzy łask niegodni,
wspomóż, obmyj grzech, co plami,
Gdyś odkupił nas od zbrodni
drogiej swojej Krwi strugami.
Ze świętymi w blaskach mocy
wiecznej chwały zlej nam zdroje,
Zbaw, o Panie, lud sierocy,
błogosław dziedzictwo swoje!
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Rządź je, broń po wszystkie lata,
prowadź w niebios błogie bramy.
My w dzień każdy, Władco świata,
Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie
pieśń, co sławi Twoje czyny.
O, w dniu onym racz nas, Panie,
od wszelakiej ustrzec winy.
Zjaw swą litość w życiu całym
tym, co żebrzą Twej opieki;
W Tobie, Panie, zaufałem,
nie zawstydzę się na wieki.
Módlmy się.
Ojcze, przez Krew Twojego Syna Jezusa Chrystusa, Baranka ofiarowanego na krzyżu, odkupiłeś nas, uświęciłeś i ustanowiłeś ludem kapłańskim: † spraw, niech wszyscy ludzie przyjmą dar Twojej miłości, sprawują go w radości Ducha Świętego, * i gaszą pragnienie w kielichu eucharystycznym, który jest znakiem Twojego Przymierza i błogosławieństwa.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
