K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Pomsta Stwórcy sprawiedliwa
Potop śląc na ludzkość złą,
Ród Noego z fal wyrywa
W arce - choć w krąg nurty wrą,
Dziwna miłość w końcu zmywa
Zbrodnie świata - Bożą krwią!
2 Szczęsna ziemia! Ją zrosiły
Hojne strugi zbawczych wód:
Gdzie cierń bujał, krzew mogiły,
Cudnych kwiatów znajdziesz w bród
I nektaru smak przemiły
Piołun wydał, gorzki wprzód!
3 Jad miecący wpierw, wąż srogi
Nie zadaje odtąd ran,
Dziki zwierz nie sieje trwogi
Ślepą mordu żądzą gnan;
Ciche Jagnię, Zbawca błogi,
Ten zwycięstwa zdobył wian!
4 O mądrości niezgłębiona,
Którą światu zjawił Bóg!
O litości Jego łona,
Ból kojąca naszych trwóg!
Dobry Król na krzyżu kona,
By poddanych spłacić dług!
5 Gdy grzechami drażnim Pana,
Co łask tyle na nas zlał,
Niech go zjedna krew przelana
Zbawiciela dusz i ciał!
Za jej sprawą - klęsk bez miana
Niech nas minie ślepy szał!
6 Niech odkupion świat ten cały
Sławi Ciebie w każdy czas,
Wodzu dusz, coś z nędz nawały
Krwią na wieki zbawił nas,
Który dzierżysz berło chwały
Z Ojcem swym i z Duchem wraz! Amen.
1 ant.
Mamy pewność, * że wejdziemy do świątyni / przez krew Jezusa Chrystusa.
Psalm 2
Mesjasz Król zwycięski
Zeszli się rzeczywiście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś (Dz 4, 27)
Dlaczego się burzą narody, *
czemu ludy żywią daremne zamysły?
Buntują się królowie ziemi †
i władcy wraz z nimi spiskują *
przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
"Stargajmy Ich pęta, *
a więzy precz odrzućmy od siebie!"
Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *
Pan się z nich naigrawa,
A potem do nich mówi w gniewie swoim *
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
"Oto Ja ustanowiłem swego Króla *
na Syjonie, świętej górze mojej".
Wyrok Pański ogłoszę: †
On rzekł do mnie: "Tyś jest moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, *
skruszysz ich jak gliniane naczynie".
A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi:
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy,
Bo jeśli gniewem zapłonie, wejdziecie na drogę zagłady, †
gdyż gniew Jego prędko wybucha. *
Szczęśliwi wszyscy, którzy Mu ufają.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Mamy pewność, / że wejdziemy do świątyni / przez krew Jezusa Chrystusa.
2 ant.
Ci, którzy stoją przed tronem Boga, * opłukali swe szaty i w krwi Baranka je wybielili.
Psalm 3
Pan moim opiekunem
Zasnął snem ogarnięty, lecz się obudził, bo Pan Go wspomógł (św. Ireneusz)
Panie, jak liczni są moi prześladowcy, *
jak wielu przeciw mnie powstaje!
Mnóstwo jest tych, którzy mówią o mnie: *
"Nie znajdzie on w Bogu zbawienia".
Ty zaś, Panie, tarczą moją jesteś i chwałą, *
Ty moją głowę podnosisz.
Głośno wołam do Pana, *
a On mi odpowiada ze świętej swej góry.
Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, *
ponieważ Pan mnie wspomaga.
I nie ulęknę się wcale tysięcy ludzi, *
którzy zewsząd na mnie nastają.
Powstań, Panie, ocal mnie, mój Boże! †
Bo zdruzgotałeś szczęki wszystkich moich wrogów *
i połamałeś zęby grzesznikom.
U Pana jest zbawienie. *
Nad Twoim ludem Twe błogosławieństwo.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Ci, którzy stoją przed tronem Boga, / opłukali swe szaty i w krwi Baranka je wybielili.
3 ant.
Chrystus poniósł nasze winy na drzewo krzyża, * abyśmy, umarli dla grzechu, żyli dla sprawiedliwości.
Psalm 16
Bóg najwyższym dobrem
Bóg wskrzesił Jezusa, zerwawszy więzy śmierci (Dz 2, 24)
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, †
mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, *
poza Tobą nie ma dla mnie dobra".
Wzbudził On we mnie miłość przedziwną *
do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.
A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami, *
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył, *
jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, †
pełnię radości przy Tobie *
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Chrystus poniósł nasze winy na drzewo krzyża, / abyśmy, umarli dla grzechu, żyli dla sprawiedliwości.
K.
Odkupiłeś nas, Panie, krwią swoją.
W.
I uczyniłeś nas królestwem dla naszego Boga.
Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę (dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).
Z Listu do Hebrajczyków
|
9, 11-22; 10, 19-24
|
Krew Chrystusa obmywa nas z naszych win,
czyniąc nas synami Boga żywego
Bracia! Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament. Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament. Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony. Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: To jest krew Przymierza, które Bóg wam polecił. Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia grzechów.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.
|
Z Listu do Hebrajczyków
|
9, 11-22; 10, 19-24
|
Krew Chrystusa obmywa nas z naszych win,
czyniąc nas synami Boga żywego
Bracia! Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament. Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament. Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony. Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: To jest krew Przymierza, które Bóg wam polecił. Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia grzechów.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.
|
|
|
Ef 2, 13-14; Kol 1, 19
|
W.
Wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. * On bowiem jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością.
K.
Zechciał bowiem Bóg, aby przez Chrystusa pojednać wszystko ze sobą. W. On bowiem jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością.
Z książki św. Wincentego Marii Strambiego, biskupa, Uświęcony miesiąc
(Prefazione, ss. 3-5. 7-9. 11-17; Ed. 1820)
Wielkość nabożeństwa do Najdroższej Krwi
Umiłowany Bóg, który w swej sprawiedliwości objawia także swe nieskończone miłosierdzie, w ostatnich czasach wzbudził w sercach wiernych wielkie nabożeństwo do Najdroższej Krwi swego Jednorodzonego Bożego Syna, aby dusze pokropione tą krwią, ofiarując ją z żywą wiarą i gorącą miłością Boskiemu Majestatowi, otrzymywały łaskawość i miłosierdzie.
O zaletach i wyjątkowości tego nabożeństwa świadczą przepowiednie proroków i osób, które poprzedziły przelanie tej godnej czci krwi, nieporównywalna z niczym wartość ceny naszego odkupienia i obmycia naszych dusz, uczucia, jakie budzi ono w sercach wiernych, oraz płynące z niego obfite owoce.
Prorok Izajasz przepowiedział to, gdy opisywał naszego umiłowanego Jezusa zranionego i zalanego żywą krwią: "Był przebity", "zdruzgotany" (Iz 53, 5) oraz gdy zapraszał nas, byśmy z radością w sercu zaczerpnęli wody miłosierdzia i łaski u niewyczerpanych źródeł Zbawiciela: "Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie ze zdrojów zbawienia" (Iz 12, 3).
Kto zdoła pojąć umysłem i wyrazić słowami cenną wartość tego skarbu? Wystarczy powiedzieć, że jest to krew Słowa Wcielonego. To klucz do skarbów niebieskich, jak to wyraził anielski doktor, święty Tomasz. Jest ona najsłodszym magnesem, który przyciąga serca, jak ją nazywa seraficka święta Maria Magdalena. Jest ceną naszego odkupienia, obmyciem naszych dusz, rękojmią i zadatkiem życia wiecznego.
Jakie będą w nas zbawcze owoce tego nabożeństwa? Z pewnością wszyscy, za których Jezus był gotów przelać swoją krew, mogą otrzymać dobra największe, cenne, nie ulegające zepsuciu. W tej krwi grzesznik znajduje ufność, by się nawracać, sprawiedliwy wsparcie, by trwać w dobrym. Mocą tej Boskiej krwi otrzymuje się odpuszczenie grzechów, zwycięstwo w pokusach, siłę do pokonania piekielnego nieprzyjaciela oraz skuteczną pomoc łaski, aby być stałym w miłości Boga aż do śmierci. Ta krew potęguje gorliwość Apostołów w głoszeniu chwały Bożej, podtrzymuje odwagę męczenników, wyznawców zachęca do pokuty, strzeże śnieżnobiałej lilii czystości u dziewic. Można powiedzieć, że wszelkie dobro, jakie dusze otrzymują, ma swe źródło w tej najdroższej krwi.
|
|
|
Ef 1, 5. 7-8
|
W.
Bóg przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, * W Nim mamy odkupienie przez Jego krew.
K.
Mamy odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski, którą Chrystus szczodrze na nas wylał. W. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew.
HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
Ciebie, Boga, wysławiamy,
Tobie, Panu, wieczna chwała.
Ciebie, Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie Moce i niebiosy,
Cheruby, Serafinowie
ślą wieczystej pieśni głosy:
Święty, Święty nad Świętymi
Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi
majestatu Twojej sławy.
Apostołów Tobie rzesza,
chór Proroków pełen chwały,
Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały.
Ciebie poprzez okrąg ziemi
z głębi serca, ile zdoła,
Głosy ludów zgodzonymi
wielbi święta pieśń Kościoła.
Niezmierzonej Ojca chwały,
Syna, Słowo wiekuiste,
Z Duchem, wszechświat wielbi cały:
Królem chwały Tyś, o Chryste!
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka.
By świat zbawić swoim zgonem,
Przyoblókłszy się w człowieka,
nie wzgardziłeś Panny łonem.
Tyś pokruszył śmierci wrota,
starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga,
w chwale Ojca, Syn Jedyny,
Lecz gdy zabrzmi trąba sroga,
przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
Prosim, słudzy łask niegodni,
wspomóż, obmyj grzech, co plami,
Gdyś odkupił nas od zbrodni
drogiej swojej Krwi strugami.
Ze świętymi w blaskach mocy
wiecznej chwały zlej nam zdroje,
Zbaw, o Panie, lud sierocy,
błogosław dziedzictwo swoje!
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Rządź je, broń po wszystkie lata,
prowadź w niebios błogie bramy.
My w dzień każdy, Władco świata,
Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie
pieśń, co sławi Twoje czyny.
O, w dniu onym racz nas, Panie,
od wszelakiej ustrzec winy.
Zjaw swą litość w życiu całym
tym, co żebrzą Twej opieki;
W Tobie, Panie, zaufałem,
nie zawstydzę się na wieki.
Módlmy się.
Ojcze, który przez najdroższą krew swojego jedynego Syna odkupiłeś wszystkich ludzi, † strzeż w nas dzieła Twego miłosierdzia, * abyśmy sprawując te święte tajemnice, otrzymywali zawsze owoce naszego zbawienia.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
