Módl się słuchając

W wersji PREMIUM
dostępne jest nagranie tej Godziny
w formacie MP3
(opracowane przy użyciu
syntezatora mowy).


WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:
Internetowa Liturgia Godzin
Wesprzyj rozwój serwisu

Poza Polską:

Kolor szat:
Sobota, 12 lipca 2025
II tydzień psałterza
XIV tydzień Okresu Zwykłego

Godzina Czytań

Możliwość wydruku dostępna wyłącznie
dla użytkowników wersji premium

Wersja do druku - biało-czarna    Wersja do druku - kolorowa 


Hymn | Psalmodia | I Czytanie | Responsorium
II Czytanie | Responsorium | Modlitwa

W wersji PREMIUM dostępne jest nagranie tej Godziny w formacie MP3
(lewy górny róg strony).

K. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.


LG tom III: Sobota II, str. 776-777; LG skrócone: Sobota II, str. 930-931

W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem.

Boże, co nie masz początku,
Boże, przez Boga zrodzony,
Boże, co od Nich pochodzisz,
Przyjdź i już z nami pozostań.

Ty, któryś naszym pragnieniem,
Bądź dla nas pełnią miłości,
Szczęściem, bogactwem, weselem,
Źródłem pokoju i mocy.

Ojcze, co władasz wszechświatem
Z Synem zrodzonym z Dziewicy,
Rządź nami zawsze i wszędzie
Ducha Świętego potęgą.

W Trójcy jedyny i dobry,
Oto jest dzieło Twe, Boże:
Najpierw stworzyłeś człowieka,
Potem przez Krew go zbawiłeś.

Ludzi przez Jedność stworzonych
Chrystus odkupił miłością;
Wtedy, gdy cierpiał, ukochał
Tych, których teraz wybiera.

Ojcze i Synu, i Duchu,
Boże, niech Tobie na wieki
Będzie pokorna podzięka,
Cześć, królowanie i chwała. Amen.


Antyfony - LG tom III: Sobota II, str. 777-779; LG skrócone: Sobota II, str. 931-932
Psalmy - LG tom III: Sobota II, str. 776-779; LG skrócone: Sobota II, str. 931-932


W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem.

1 ant. Bóg sam dokonał wielkich cudów, * na wieki trwa Jego łaska.

Psalm 136
Hymn paschalny
Opowiadanie czynów dokonanych przez Pana jest wysławianiem Boga (Kasjodor)

I

Chwalcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga nad bogami, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Pana nad panami, *
bo Jego łaska na wieki.
On sam cudów wielkich dokonał, *
bo Jego łaska na wieki.
On w swej mądrości uczynił niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.
On rozpostarł ziemię nad wodami, *
bo Jego łaska na wieki.
On uczynił światła ogromne, *
bo Jego łaska na wieki.
Słońce, by dniem władało, *
bo Jego łaska na wieki.
Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Bóg sam dokonał wielkich cudów, / na wieki trwa Jego łaska.

2 ant. Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, * ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.

II

On Egipcjanom pobił pierworodnych, *
bo Jego łaska na wieki.
I wywiódł spośród nich Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, *
bo Jego łaska na wieki.
Rozdzielił Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
I środkiem morza przeprowadził Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Faraona z wojskiem strącił w Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, / ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.

3 ant. Chwalcie Boga, niebiosa, * On nas uwolnił od naszych grzechów.

III

I prowadził swój lud przez pustynię, *
bo Jego łaska na wieki.
On pobił wielkich królów, *
bo Jego łaska na wieki.
On uśmiercił królów potężnych, *
bo Jego łaska na wieki.
Sichona, króla Amorytów, *
bo Jego łaska na wieki.
I Oga, króla Baszanu, *
bo Jego łaska na wieki.
A ziemię ich dał na własność, *
bo Jego łaska na wieki.
Na własność swemu słudze Izraelowi, *
bo Jego łaska na wieki.
Pamiętał o nas w naszym poniżeniu, *
bo Jego łaska na wieki.
I uwolnił nas od wrogów, *
bo Jego łaska na wieki.
On pokarm daje każdemu ciału, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga, niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Chwalcie Boga, niebiosa, / On nas uwolnił od naszych grzechów.

Werset - LG tom III: Sobota II, str. 779; LG skrócone: Sobota II, str. 933

K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.


Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę
(dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).

LG tom III: Sobota XIV zw, str. 393-394

Z Księgi Syracydesa

47, 12-25

Historia Ojców: od Salomona do Jeroboama

W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj wprowadzenie do niniejszego czytania.

Po Dawidzie nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie. Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki.
Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką! Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami. Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany; z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje. W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.
Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem. Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty, ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.
Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował; Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi.
Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.
Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi.
Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.

Z Pierwszej Księgi Samuela

28, 3-25

Saul u wróżki w Endor

W owych dniach Samuel umarł, a wszyscy Izraelici obchodzili po nim żałobę. Pochowany on został w swym mieście Rama. A Saul usunął wróżbitów i czarnoksiężników z kraju.
Tymczasem Filistyni zgromadziwszy się, wkroczyli i rozbili obóz w Szunem. Saul też zebrał wszystkich Izraelitów i rozbił obóz w Gilboa. Saul jednak na widok obozu filistyńskiego przestraszył się: serce jego mocno zadrżało. Radził się Saul Pana, lecz Pan mu nie odpowiadał ani przez sny, ani przez proroków.
Zwrócił się więc Saul do swych sług: "Poszukajcie mi kobiety wywołującej duchy, chciałbym pójść i jej się poradzić". Odpowiedzieli mu jego słudzy: "Jest w Endor kobieta, która wywołuje duchy". Dla niepoznaki Saul przebrał się w inne szaty i poszedł w towarzystwie dwóch ludzi. Przybywając do tej kobiety w nocy rzekł: "Proszę cię, powróż mi przez ducha i spraw, niech przyjdzie ten, którego ci wymienię". Odpowiedziała mu kobieta: "Wiesz chyba, co uczynił Saul: wyniszczył wróżbitów i czarnoksiężników w kraju. Czemu czyhasz na moje życie, chcąc mnie narazić na śmierć". Saul przysiągł jej na Pana mówiąc: "Na życie Pana! Nie będziesz ukarana z tego powodu". Spytała się więc kobieta: "Kogo mam wywołać?" Odrzekł: "Wywołaj mi Samuela".
Gdy zobaczyła kobieta Samuela, zawołała głośno do Saula: "Czemu mnie oszukałeś? Tyś jest Saul!" Odezwał się do niej król: "Nie obawiaj się! Co widzisz?" Kobieta odpowiedziała Saulowi: "Widzę istotę pozaziemską, wyłaniającą się z ziemi". Zapytał się: "Jak wygląda?" Odpowiedziała: "Wychodzi starzec, a jest on okryty płaszczem". Saul poznał, że to Samuel, i upadł przed nim twarzą na ziemię, i oddał mu pokłon.
Samuel rzekł do Saula: "Dlaczego nie dajesz mi spokoju i wywołujesz mnie?" Saul odrzekł: "Znajduję się w wielkim ucisku, bo Filistyni walczą ze mną, a Bóg mię opuścił i nie daje mi odpowiedzi ani przez proroków, ani przez sen; dlatego ciebie wezwałem, abyś mi wskazał, jak mam postąpić". Samuel odrzekł: "Dlaczego więc pytasz mnie, skoro Pan odstąpił cię i stał się twoim wrogiem? Pan czyni to, co przeze mnie zapowiedział: odebrał Pan królestwo z twej ręki, a oddał je innemu - Dawidowi. Dlatego Pan postępuje z tobą w ten sposób, ponieważ nie usłuchałeś Jego głosu, nie dopełniłeś płomiennego gniewu Jego nad Amalekiem. Dlatego Pan oddał Izraelitów razem z tobą w ręce Filistynów, jutro ty i twoi synowie będziecie razem ze mną, całe też wojsko izraelskie odda w ręce Filistynów". W tej chwili upadł Saul na ziemię jak długi, przeraził się bowiem słowami Samuela, brakowało mu też sił, gdyż nie jadł przez cały dzień i całą noc.
Tymczasem wyszła do Saula owa kobieta i spostrzegłszy, że jest bardzo przerażony, rzekła do niego: "Oto służebnica twoja posłuchała twojego rozkazu; naraziłam swe życie, będąc posłuszną twym słowom, które do mnie wyrzekłeś. Posłuchaj więc - proszę - i ty głosu twej służebnicy! Położę przed tobą kęs chleba; posil się i wzmocnij, aby wyruszyć w drogę". Wzbraniał się mówiąc: "Nie będę jadł". Gdy namawiali go słudzy wraz z tą kobietą, posłuchał ich głosu, podniósł się z ziemi i usiadł na łóżku. Kobieta miała tuczne cielę w swym domu, pospiesznie je zabiła, a potem wziąwszy mąkę, rozczyniła ją i upiekła przaśne chleby. Położyła potem to wszystko przed Saulem i jego sługami. Posilili się i powstawszy odeszli jeszcze tej samej nocy.

Ez 37, 21. 22. 23. 24; J 10, 16

W. Zbieram Izraelitów i już nie będą tworzyć dwóch narodów / ani nie będą się kalać swymi bożkami; * Będą moim ludem / i wszyscy oni będą mieć jednego Pasterza.
K. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i nastanie jedna owczarnia. W. Będą moim ludem / i wszyscy oni będą mieć jednego Pasterza.


LG tom III: Sobota XIV zw, str. 394-396

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów
(Ps 126, 2)

Prawdziwym Salomonem jest nasz Pan, Jezus Chrystus

W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj wprowadzenie do niniejszego czytania.

Salomon zbudował Bogu świątynię będącą obrazem i zapowiedzią przyszłego Kościoła oraz Ciała Pana. Toteż Chrystus mówi w Ewangelii: "Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo". Podobnie więc jak tamten wybudował świątynię, tak też Pan nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Salomon, prawdziwy mąż pokoju, wybudował dla siebie świątynię. Imię bowiem Salomon oznacza "mąż pokoju". Prawdziwym zaś mężem pokoju jest Ten, o którym Apostoł powiada: "On jest naszym pokojem, On, który obie części uczynił jednością". Istotnie, Chrystus jest prawdziwym mężem pokoju, albowiem w sobie samym zjednoczył dwa przeciwstawne mury stając się kamieniem węgielnym dla obydwóch. Jest rzeczywiście mężem pokoju, albowiem stał się kamieniem węgielnym Kościoła złożonego z dwóch ludów: wiernych wywodzących się z judaizmu oraz tych, których zawezwał spośród pogan.
Prawdziwym Salomonem, Mężem Pokoju, jest więc Jezus Chrystus. Natomiast syn Dawida i Batszeby, Salomon, król Izraela budujący świątynię, był zapowiedzią Męża Pokoju. Abyś więc nie mniemał, iż to Salomon wybudował dom dla Boga, Pismo święte wskazuje na innego Salomona w słowach: "Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą". A zatem Pan buduje dom; Pan nasz Jezus Chrystus buduje swój dom. Wielu pracuje przy budowie; lecz jeśli On nie zbuduje, "na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą".
Kimże więc są ci, którzy budują? Wszyscy, którzy głoszą w Kościele słowo Boże, którzy sprawują Boże sakramenty. Tak więc wszyscy krzątamy się, wszyscy pracujemy, wszyscy budujemy; przed nami zaś inni krzątali się, pracowali, budowali. Lecz "jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą". Dlatego Apostołowie, a w szczególności Paweł, widząc, że niektórzy postępują niewłaściwie, powiada: "Zachowujecie dni, miesiące, lata i pory; lękam się, czy nie trudziłem się dla was na próżno". Ponieważ wiedział, iż sam budowany jest przez Boga od wewnątrz, bolał nad tymi, dla których pracował na próżno. Tak więc my przemawiamy zewnętrznie - On buduje wewnątrz. W jaki sposób słuchacie - widzimy, ale to, co myślicie, zna jedynie Ten, kto widzi wasze myśli. On buduje, On napomina, On budzi bojaźń, On otwiera umysł i prowadzi waszą zdolność poznawania ku wierze. A jednak pracujemy i my; my także jesteśmy budowniczymi.



W. Zbudowano świątynię, a chwała Pańska napełniła jej przedsionek; / i uradował się król, i rzekł: * Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, / we wszystkim, co powiedział do ojca mego, Dawida.
K. Zburzcie tę świątynię, a w trzech dniach ją odbuduję. W. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, / we wszystkim, co powiedział do ojca mego, Dawida.


LG tom III: Sobota XIV zw, str. 396; LG skrócone: XIV tydzień Okresu Zwykłego, str. 620

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.


Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:

K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.


Wydawnictwo Pallottinum

Wyślij do nas maila

STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG