W Konstantynopolu - św. Melanii. Była córką bogatego senatora z Rzymu. W trzynastym roku życia przymuszono ją do poślubienia krewnego, Waleriusza Piniana. Nieco później zaczęła swą szeroką działalność dobroczynną, którą umożliwiała jej olbrzymia fortuna, rozproszona po całym niemal cesarstwie. W roku 406 odwiedziła Paulina w Noli. Potem przebywała na Sycylii, skąd przeniosła się do Afryki północnej. Założyła tam kilka wspólnot zakonnych i utrzymywała kontakt z Augustynem. Następnie wyruszyła do Palestyny, a po drodze odwiedziła ośrodki mnichów egipskich. Na Górze Oliwnej ufundowała klasztor żeński. Jeździła jeszcze do stolicy, aby pozyskać dla wiary i przygotować na śmierć swego wuja Woluzjusza. Sama zmarła w roku 439. Jej kult zaaprobował w roku 1907 Pius X.

oraz:

św. Barbacjana z Rawenny, prezbitera (+ VI w.); św. Kolumby, dziewicy i męczennicy (+ III w.); św. Zotyka, prezbitera z Konstantynopola (+ IV w.)