W Brescii, we Włoszech - św. Gaudentego, biskupa. Przyjaźnił się ze św. Ambrożym, a w obronie Jana Chryzostoma jeździł do Konstantynopola. Pozostawił po sobie nieco pism, zwłaszcza homilie. Zmarł około roku 410. Był zapewne czczony w swej diecezji, ale do kalendarzy bardziej powszechnych wpisano go dopiero w wieku XIII.

W Ivrei, w północnych Włoszech - bł. Tadeusza Machar, biskupa. W roku 1482 mianowano go pasterzem irlandzkiej diecezji w Cork. Potem powierzono mu także biskupstwo w Cashel. W jednym i drugim natrafił na sprzeciwy i opozycję. Postanowił wówczas wybrać się jako pielgrzym do Rzymu. Wędrował nierozpoznany i dopiero gdy zmarł w schronisku z wycieńczenia, dowiedziano się, że pielgrzymem jest biskup. Lud, poruszony jego historią, otoczył go natychmiast czcią. Zaaprobował ją w roku 1895 Leon XIII.

oraz:

świętych męczenników Chrystiana i Kryspina (+ 285); świętych męczenników Cyryna i Antonina (+ III w.); św. Hilarego, biskupa (+ ok. 535); świętych męczenników Kryspina i Kryspiniana (+ III/IV w.); świętych meczenników Martyriusa i Marcjana (+ ok. 351); św. Miniasa, żołnierza, męczennika (+ III/IV w.); świętych męczenników i diakonów Prota i Januarego (+ III/IV w.)