WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

1 sierpnia
Święty Alfons Maria Liguori,
biskup i doktor Kościoła

Zobacz także:

Święty Alfons Maria Liguori
Alfons Maria urodził się 27 września 1696 r. w Marinelli pod Neapolem, w zamożnej rodzinie szlacheckiej. W dwa dni potem otrzymał chrzest. Jego ojciec marzył dla niego o karierze urzędniczej. W rodzinnym pałacu Alfons miał doskonałych nauczycieli. Wykazywał także od dziecka niezwykłą pilność do nauki i duże zdolności. Gdy ukończył szkołę podstawową, został wysłany na studia prawnicze na uniwersytet w Neapolu. Miał wtedy zaledwie 12 lat (1708). Kiedy miał zaledwie 17 lat, był już doktorem obojga praw. Ojciec planował Alfonsowi odpowiednie małżeństwo. Wybrał mu nawet córkę księcia, Teresinę. Ta jednak wstąpiła do zakonu i niebawem zmarła. Alfons po kilku latach praktyki adwokackiej, zniechęcony przekupstwem w sądownictwie, ku niezadowoleniu ojca postanowił spełnić swoje marzenia. Przed obrazem Matki Bożej w Porta Alba złożył swoją szpadę i rozpoczął studia teologiczne (1723).
Po 4 latach studiów Alfons przyjął święcenia kapłańskie (1727). Miał wówczas 31 lat. Pragnąc życia doskonalszego, marzył o zakonie. Zamierzał najpierw wstąpić do teatynów, potem do filipinów albo do jakiejś kongregacji misyjnej. Nie mógł się jednak zdecydować. Z zapałem oddał się więc pracy apostolskiej wśród młodzieży rzemieślniczej i robotniczej. Gromadził ją w dni wolne od pracy, grał z nimi na gitarze i śpiewał ułożone przez siebie pieśni, uczył prawd wiary. Zasłynął też jako doskonały kaznodzieja. Po trzech latach nadludzkiej pracy musiał udać się na wypoczynek do Amalfi. Nie przestał tam jednak pracować. Zetknął się z rodziną Sióstr Nawiedzenia. Zajął się nimi i przekształcił je na Kongregację Zbawiciela. Był to młody zakon kontemplacyjny. W przyszłości będzie on stanowił żeńską gałąź redemptorystów.
Alfons zauważył, że tamtejsi górale nie mają dostatecznej opieki duszpasterskiej. Dojrzała więc w nim myśl utworzenia zgromadzenia męskiego, które oddałoby się pracy wśród najbardziej opuszczonych oraz zaniedbanych. Tak powstało dzieło "Najświętszego Odkupiciela" (redemptorystów). Był to rok 1732. Na zatwierdzenie reguł nowej rodziny zakonnej Alfons nie czekał długo. Zatwierdził ją niebawem papież Benedykt XIV (1749).
W 1762 r. papież Klemens XIII mianował Alfonsa biskupem-ordynariuszem w miasteczku S. Agata dei Goti. Alfons miał wtedy już 66 lat. Zgodnie ze zwyczajem przyjętym w Kościele, udał się do Rzymu, by przedstawić się papieżowi. Z Rzymu podążył do Loreto, by w tym sanktuarium uprosić sobie błogosławieństwo u Matki Bożej. Pomimo wieku, z młodzieńczym zapałem zabrał się do pracy: wizytował, przemawiał, spowiadał, odwiedzał kapłanów i zagrzewał ich do gorliwości, reformował klasztory, budził nowe powołania kapłańskie i zakonne. Wszystkie dochody, jakie mu pozostawały dzięki nader skromnemu życiu, oddawał ubogim i fundacjom nowych placówek swojej kongregacji. Kiedy nastał głód, sprzedał sprzęty i naczynia domu biskupiego, aby za to kupić chleb dla głodujących. Jako biskup nie tylko nie zmienił surowego trybu życia, ale go nawet obostrzył, twierdząc, że teraz musi pokutować za swoich wiernych. Sypiał mało, jadł tylko zupę, chleb i jarzyny, nosił włosiennicę i kolczasty łańcuch, biczował się często do krwi.
Nadmierne trudy, wiek i surowy tryb życia wyniszczyły jego organizm tak, że poczuł się zmuszony prosić papieża o zwolnienie z obowiązków pasterza diecezji. Paraliż kręgosłupa był dla niego bolesnym krzyżem. Po 13 latach pasterzowania powrócił więc do swoich duchowych synów (1775). Wskutek zatargu politycznego rozdzielono redemptorystów na dwie odrębne grupy. Papież ustanowił nad redemptorystami, zamieszkałymi na terenie Państwa Kościelnego, osobnego przełożonego, a redemptorystów neapolitańskich pozbawił wszelkich przywilejów. Założyciel bolał nad tym, ale znosił to cicho, z poddaniem się woli Bożej. Do tych cierpień przyczyniły się cierpienia fizyczne: reumatyzm, skrzywienie kręgosłupa i inne. Pochylony do ziemi, nie mógł już chodzić i został przykuty do fotela. Bóg doświadczył go także falą udręk moralnych: pokus, oschłości i skrupułów.

Święty Alfons Maria Liguori Alfons Liguori zmarł 1 sierpnia 1787 r. w wieku 91 lat. Sława jego świętości była tak wielka, że Pius VI już w 1796 roku nakazał rozpoczęcie procesu kanonicznego. W 11 lat potem (1807) został ogłoszony dekret o heroiczności cnót Alfonsa. Pius VII dokonał jego uroczystej beatyfikacji w 1816 roku, a Grzegorz XVI kanonizował go w 1839 roku. W 10 lat potem Pius IX osobiście nawiedził grób św. Alfonsa (1849) i przy jego relikwiach odprawił Mszę świętą. Z tej okazji jako wotum ofiarował swój pierścień. Podobny pierścień ofiarował Jan XXIII w 1960 roku na wieść o kradzieży, jakiej dokonano w kaplicy św. Alfonsa. Pius IX ogłosił św. Alfonsa doktorem Kościoła (1871), a papieże Benedykt XV, Pius XI i Pius XII w publicznych wypowiedziach oddali mu najwyższe pochwały.

Św. Alfons Liguori był ekspertem w tym, co dzisiaj nazywane jest teologią pastoralną. W swojej kapłańskiej pracy wygłosił ponad 500 misji i rekolekcji. Najwięcej jednak zasłużył się Kościołowi Chrystusa jako pisarz, jeden z najpłodniejszych, jakich znają dzieje chrześcijaństwa. Do dzieł, które mu zjednały największą sławę, należą: Teologia moralna, Uwielbienia Maryi, które zdobyły aż 324 wydania w różnych językach; rekordową popularność osiągnęła mała książeczka Nawiedzenie Najśw. Sakramentu i Najśw. Maryi Panny, która doczekała się ponad 2000 wydań w różnych językach. Łącznie wymienia się 160 tytułów prac, napisanych przez św. Alfonsa, których liczba wydań sięgnęła 17 125 w 61 językach! Św. Alfons pisał dla wszystkich: dla kapłanów, kleryków, zakonników, spowiedników, wiernych. Dzieła jego obejmują teologię dogmatyczną, moralną i ascetyczną. 26 kwietnia 1950 roku papież Pius XII ogłosił św. Alfonsa patronem spowiedników i profesorów teologii moralnej. Nauczanie duchowe św. Alfonsa zdominowało życie chrześcijańskie Italii XVIII w. Jest patronem zakonu redemptorystów; adwokatów, osób świeckich, spowiedników, teologów, zwłaszcza moralistów.

Święty Alfons Maria Liguori




W ikonografii św. Alfons przedstawiany jest w czarnej, zakonnej sutannie lub w szatach biskupich. Czasami trzyma krzyż lub ma różaniec na szyi. Bywa, że stoi przy nim anioł z pastorałem i mitrą.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

św. Alfons Maria Liguori
Modlitwa do Pana Jezusa
św. Alfons Maria Liguori
O powołaniu zakonnem
św. Alfons Maria Liguori
Maryja nadzieją wszystkich ludzi
św. Alfons Maria Liguori
Stopnie męki Pana naszego Jezusa Chrystusa
 
św. Alfons Maria Liguori
Przygotowanie do śmierci

W dzisiejszych czasach śmierć jest tematem tabu. Tymczasem, o czym przypomina nam św. Alfons, jest ona nie tylko wydarzeniem nieuniknionym, ale także ostatnim aktem ziemskiej egzystencji i bramą do życia wiecznego. Jest aktem w pełni świadomym i brzemiennym w konsekwencje, stanowiącym ostateczny, nieodwołalny już wybór, który zadecyduje o naszej wieczności. Dlatego właśnie tak ważne jest szczególne, osobiste przygotowanie się do niej. Św. Alfons, kierowany duszpasterskim pragnieniem dopomożenia bliźnim w osiągnięciu zbawienia, z pasją przekonuje, że człowiek nawet w ostatniej chwili może się jeszcze nawrócić, choć nie jest to łatwe i wymaga spełnienia określonych warunków - stąd zachęta do wytrwałej modlitwy. Dotyczy to wszystkich ludzi niezależnie od epoki.
św. Alfons Maria Liguori
Medytacje pasyjne. Medytacje różańcowe

Medytacje pasyjne to zbiór trzech tekstów św. Alfonsa, które proponują krótką chwilę intensywnej medytacji według jego metody modlitwy myślnej. Pełne autentycznych i żywych emocji wprowadzają czytelnika w rozgrywający się jakby na jego oczach dramat męki i śmierci Jezusa, wzywając do umiłowania ukrzyżowanego Pana. Medytacje różańcowe, zgodne z tradycyjnym układem modlitwy różańcowej znanej w czasach św. Alfonsa, to pięć serii tematycznych rozważań powstałych głównie w wyniku wyboru odpowiednich fragmentów z jego dzieł. Obejmują różne aspekty życia chrześcijanina i wskazują, jak naśladując Maryję i czerpiąc siły z Eucharystii, żyć na co dzień tajemnicami wiary, nadziei i miłości.
św. Alfons Maria Liguori
Rozważania o cierpiącym Zbawicielu

Publikacja, dzięki zawartym w niej rozmyślaniom, pozwala nam razem ze św. Alfonsem wniknąć w najgłębsze tajniki odkupieńczej miłości i cierpienia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Ułatwia zrozumieć dążącym do prawdziwej świętości najbardziej ukryte przed światem prawa rządzące życiem duchowym. Jak mawiała święta siostra Faustyna Kowalska: "Nie jest możliwe nauczenie się prawdziwej pokory i osiągnięcie autentycznej świętości bez ciągłego rozważania Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa i Boleści Serca Jego Najświętszej Matki Maryi".
św. Alfons Maria Liguori
Praktyczny przewodnik dla spowiednika

Zdziwiony i rozczarowany będzie każdy, kto w Przewodniku będzie poszukiwał konkretnych wskazówek dla jednej z najtrudniejszych kapłańskich posług, jaką jest posługa w konfesjonale. Nie należy po tę książkę sięgać z takim nastawieniem. Ale każdy, kto zdoła w tej książce odnaleźć zmaganie św. Alfonsa z osiemnastowiecznym rygoryzmem i ignorancją religijną olbrzymich rzesz ludzi, by nawet najbardziej zagubiony penitent przystępujący do spowiedzi mógł wrócić na drogę zbawienia stając wobec miłosierdzia Boga, znajdzie w niej inspirację dla kształtowania własnej duchowości kapłana.
św. Alfons Maria Liguori
O głoszeniu Słowa Bożego

Książka zawiera wybór tekstów, dotyczących kapłańskiej misji głoszenia słowa Bożego zarówno w duszpasterstwie parafialnym, jak i w formie misji i rekolekcji. Wszystkie teksty zostały poprzedzone wprowadzeniem znanego homilety o. Gerarda Siwka CSsR. Znaczenie, jakie przywiązywał do głoszenia słowa Bożego, oddają jego własne słowa: "Gdyby wszyscy głosiciele i wszyscy spowiednicy wykonywali swoje zadania jak należy, cały świat byłby święty. Źli głosiciele i źli spowiednicy są przyczyną upadku świata, a przez złych rozumiem tych, który nie wypełniają swoich obowiązków jak należy" (św. Alfons Liguori).
św. Alfons Maria Liguori
Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych

Powołanie do świętości w wielu ludziach budzi bardziej lęk niż fascynację. Św. Alfons sprzeciwił się rygoryzmowi moralnemu swojej epoki, twierdząc, że każdy, nawet najbardziej uwikłany w grzech człowiek może kroczyć drogą, która zaprowadzi go na wyżyny świętości, jeśli tylko odpowie na uprzedzającą miłość Boga. Książka jest propozycją drogi do świętości dla człowieka XVIII wieku, lecz może inspirować również ludzi współczesnych. O jej wartości stanowi przede wszystkim osoba autora, zafascynowanego Bogiem i miłującego człowieka.
św. Alfons Maria Liguori
Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu

To propozycje medytacji podczas adoracji Najświętszego Sakramentu na każdy dzień miesiąca. Są one wyrazem ogromnej miłości, jaką św. Alfons darzył Najświętszy Sakrament. Miłość ta była wyrazem tego, co można nazwać geniuszem świętych. Św. Alfons długie godziny spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu i każdemu gorąco ją polecał. Tam też uczył się tej cudownej prawdy: Bóg oszalał z miłości do człowieka i przez niego pragnie być kochanym. Święci są mistrzami w przeżywaniu codzienności tak, by jeszcze bardziej miłować Boga. A szkoła, w której nauczyli się tej sztuki, znajduje się przed Najświętszym Sakramentem. Bez wątpienia Nawiedzenia są pomocą w modlitwie przed Najświętszym Sakramentem szkole miłowania Boga w codzienności.
św. Alfons Maria Liguori
Modlitwa - środek zbawienia

Konieczność modlitwy ukazuje wyraźnie Pismo Święte; jej nieodzowność podkreślają również wszyscy ojcowie Kościoła. Jednak chrześcijanie zbyt mało zwracają uwagi na ten wielki środek ich zbawienia. Jeszcze bardziej zasmuca mnie fakt, że także kaznodzieje i spowiednicy mało mówią o nim do swych słuchaczy i penitentów. Nawet książki duchowe, które dziś możemy znaleźć w rękach wiernych, nie mówią wystarczająco o modlitwie. A przecież zarówno ci, którzy przepowiadają, jak i spowiednicy, a także pisarze, wszyscy powinni podejmować temat modlitwy z żarliwością i mocą.
św. Alfons Maria Liguori
Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym

To najbardziej dojrzałe dzieło św. Alfonsa, napisane w ostatnim okresie jego życia. Stanowi swego rodzaju syntezę myśli Świętego nad tym, czym jest życie duchowe. Autor kreśli w nim program życia duchowego dla wszystkich, także dla żyjących z dala od Boga. Proponuje im drogę doskonałej miłości, będącą odpowiedzią na niesłychaną miłość Boga objawioną w Jezusie Chrystusie. Zapewnia, że jest wielkim błędem to, co mówią niektórzy, że Bóg nie chce, by wszyscy byli świętymi. Bóg chce mieć wszystkich świętymi, a każdego w swoim stanie, zakonnika jako zakonnika, świeckiego jako świeckiego, kapłana jako kapłana, żonatego jako żonatego, sprzedawcę jako sprzedawcę, żołnierza jako żołnierza.
św. Alfons Maria Liguori
Stając przed Bogiem

Książka zawiera trzy dzieła św. Alfonsa Liguoriego, które zostały wydane razem ze względu na łączącą je tematykę życia duchowego, rozsmakowanego w tej konkretnej praktyce codziennego kontaktu z Bożym światem, jaką jest modlitwa. Umieszczone tu razem, prezentują wizję życia chrześcijańskiego jako nieustannego stawania każdego dnia na nowo przed Bogiem miłości, by pozwolić Mu się sobą obdarować i odpowiedzieć na ten dar własnym życiem. Papież Pius XI w 1934 roku nazwał św. Alfonsa wielkim doktorem modlitwy. Jan Paweł II sprowadza całą strukturę alfonsjańskiej duchowości właśnie do modlitwy i łaski. To przez modlitwę wchodzimy w świat łaski, a tym samym wkraczamy w centrum zbawienia, którym jest miłujące serce Boga.
św. Alfons Maria Liguori
Wysławianie Maryi

Książka jest świadectwem maryjnej duchowości XVIII wieku. Jako wybitny duszpasterz św. Alfons sprzeciwił się silnym w tamtym czasie religijnym prądom myślowym, które utrudniały, a niekiedy wręcz zamykały prostym ludziom drogę do Boga. Jego mariologia była swego rodzaju protestem i "odtrutką" na to wszystko, co uważał za błędne i niebezpieczne dla wiary. Nieprzemijającą wartością książki jest pełna synowskiej miłości pobożność maryjna autora, który należy do najgorliwszych czcicieli Matki Bożej w historii Kościoła.
 
Jan Paweł II
List apostolski Spiritus Domini z okazji
200. rocznicy śmierci św. Alfonsa Marii Liguoriego
Rzym, 1 sierpnia 1987 r.
Benedykt XVI
Św. Alfons Maria Liguori
Audiencja generalna, 30 marca 2011 r.
o. Piotr Koźlak CSsR
Rekolekcje ze św. Alfonsem Marią Liguorim
Parafia św. Zygmunta w Słomczynie
Św. Alfons Maria Liguori
Sylwester Cabala CSsR
Patron moralistów
Bogusław Bajor
Św. Alfons Maria Liguori
ks. Tomasz Jaklewicz
Złamana kariera prawnika
Tadeusz Rogowski
Żarliwa wiara
x. Zdzisław Bartkiewicz
Św. Alfons Maria Liguori, doktor Kościoła
W stuletnią rocznicę jego śmierci
ks. Władysław Hozakowski
Święty Alfons Liguori, biskup
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Alfonsa Liguorego,
biskupa i doktora Kościoła
 
Prowincja Warszawska Redemptorystów
Serwis internetowy
Piotr Dettlaff CSsR
90 lat pracy polskich redemptorystów
Redemptorystowski Portal Kaznodziejski
Strona internetowa
 
Benedykt XVI
Doktorzy Kościoła

Siódmy tom katechez papieskich, w którym Benedykt XVI głosi o doktorach Kościoła. Galerię tę otwiera święta, której doświadczenie jest jednym ze szczytowych przykładów duchowości chrześcijańskiej wszystkich czasów: św. Teresy z Ávila (od Jezusa), zamyka zaś św. Teresa z Lisieux.
Bernard McGinn
Doktorzy Kościoła

Książka, którą powinien mieć każdy poważnie traktujący swoją wiarę katolik. Pozwala zapoznać się z osobami i mądrością wszystkich doktorów Kościoła. Autor kreśli fascynujące portrety 33 duchowych mistrzów, którym zawdzięczamy lepsze rozumienie naszej wiary. Każda z przedstawionych sylwetek zawiera życiorys, zwięzłą prezentację danej postaci oraz jej najważniejszych myśli. Wymienione są również zasługi danej osoby dla kształtowania doktryny chrześcijańskiej. Przy każdej postaci jest także dołączona krótka bibliografia.

Ostatnia aktualizacja: 31.07.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
świętych męczenników Aleksandra, Atcjusza i Leoncjusza (+ IV w.); św. Feliksa, męczennika (+ II/III w.); św. Justyna, męczennika (+ V w.); św. Nemezjusza, wyznawcy; św. Werusa, biskupa (+ IV w.); świętych sióstr Wiary, Nadziei i Miłości (+ poł. II w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG