|
Czytelnia
28 lipca
Święty Wiktor I, papież
Według Liber Pontificalis Wiktor był synem Feliksa i pochodził z cesarsko-rzymskiej Afryki Prokonsularnej; według św. Hieronima - z południowej Italii. Biskupem rzymskim został po św. Eleuteriuszu. Jego pontyfikat trwał 10 lat (189-198).
W Rzymie za czasów Wiktora I już częściej stosowano w liturgii język łaciński, który wypierał grekę. Rozpoczynający się wtedy proces tzw. latynizacji Kościoła przejawił się w sporze o datę Wielkanocy. Na Wschodzie świętowano dzień zbieżny z datą żydowskiej Paschy, na Zachodzie pamiątkę Zmartwychwstania obchodzono w niedzielę. Wiktor I zaangażował się w ten spór na tyle energicznie, że groziło to odłączeniem się gmin chrześcijańskich Azji Mniejszej od Rzymu. By rozstrzygnąć tę kwestię, Wiktor I zwołał synody, które poparły jego opinię. Tylko biskupi z Azji Mniejszej, kierowani przez Polikratesa, biskupa Efezu, nie zaakceptowali tych ustaleń. Papież wykluczył zatem te gminy - nie tylko ze wspólnoty z Kościołem rzymskim, ale z całego Kościoła. Sytuację załagodził dopiero św. Ireneusz z Lyonu.
Za pontyfikatu Wiktora I wzrósł autorytet biskupa Rzymu, ze względu na sukcesję apostolską. Sukcesję propagował Ireneusz (140-202), biskup Lugdunum (Lyonu), który ustalił także imienną listę biskupów rzymskich, poczynając od Piotra.
Papież występował przeciwko ówczesnym herezjom - gnozie i monarchianizmowi. Bardzo energicznie zajął się sprawą gnostyka, Floryna, którego złożył z urzędu, oraz Teodota - za sprzyjanie herezji monarchianizmu, błędnej nauki odnośnie do tajemnicy Trójcy Przenajświętszej. Wykluczył go ze społeczności wiernych.
Wiktor I był pierwszym papieżem łacińskojęzycznym, który miał kontakt z dworem cesarskim przez chrześcijankę Marcję, metresę cesarza Kommodusa (180-192). Dzięki niej udało się uwolnić wielu chrześcijan, w tym przyszłego papieża Kaliksta I.
Euzebiusz z Cezarei i św. Hieronim wspominają, że św. Wiktor zostawił także pisma. Żadne jednak z nich nie ocalało do naszych czasów. Nie wiemy również, jaką śmiercią zakończył życie. Liber Pontificalis zwie go męczennikiem. Pochowany został na Watykanie.
|
Więcej informacji:
|
o. Paweł Stępkowski OSPPE
Afrykański papież? (format audio)
|
|
Bogdan Pietrzyk
Święty Wiktor I
|
|
Poczet papieży
Św. Wiktor I
|
|
deon.pl
Wiktor I
|
|
|
John W. O'Malley SJ
Historia papieży
Kalikst I był niewolnikiem, Pius IX szlachcicem, Pius XII arystokratą, a jego następca Jan XXIII, wychował się na wsi. Wielu papieży w chwili wyboru nie miało żadnych święceń. Pochodzili z Włoch, Grecji, Syrii, Hiszpanii, Francji, Niemiec i Holandii. Tylko jeden był Anglikiem, jeden Polakiem. Grono następców świętego Piotra, których pontyfikaty uznajemy za ważne, obejmuje przeszło dwustu sześćdziesięciu papieży. Brali oni udział w największych dramatach dwutysiącletniej historii świata zachodniego, a w niektórych wydarzeniach odegrali kluczowe role. Autor pisze zarówno o zaletach, jak i przywarach bohaterów książki. Przedstawiając fakty, zręcznie pokazuje, jak instytucja papiestwa stopniowo dochodziła do swego obecnego kształtu, i obala mity narosłe wokół jej historii
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 30.06.2014
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Dol, w Bretonii - św. Samsona, biskupa i opata. Pochodzić miał z Walii. Wcześnie znalazł się wśród mnichów iroszkockich. Przybywszy na półwysep bretoński, działał zarówno w charakterze przełożonego mniszej wspólnoty, jak i biskupa nastawionego na działalność misyjną; w owych czasach nie należało to do wyjątków. Zmarł około roku 565.
W Tonkinie, w Indochinach - bł. Melchiora Garcia Sampedro, męczennika. Pochodził on z hiszpańskiej prowincji Oviedo. Z niemałym trudem odbył swe studia, po czym wstąpił do dominikanów. Posłano go na Filipiny, a następnie do Annamu. Gdy wybuchło prześladowanie, wyniesiono go do godności biskupiej i mianowano pomocnikiem wikariusza generalnego. Wycierpiawszy wiele w więzieniu, został ścięty w roku 1858. Beatyfikował go w roku 1951 Pius XII.
oraz:
św. Akacjusza, męczennika (+ ok. 310); bł. Antoniego della Chiesa, zakonnika (+ 1459); świętych męczenników Nazariusza i Celsa (+ III w.) |
|