W Trewirze - św. Maksymina, biskupa. Był jednym z największych obrońców prawowierności w epoce arianizmu. On to w czasie pierwszego wygnania gościł św. Atanazego i on zażądał potem zwołania synodu do Sardyki. Gdy wschodnia frakcja episkopatu cesarstwa zażądała jego depozycji, w jego obronie stanął lud Trewiru. Potem sławili go Paulin z Noli i Grzegorz z Tours. Maksymin zmarł prawdopodobnie w roku 346.

W Malmesbury, w Anglii - św. Aldhelma, biskupa. Kształcił się w opactwach w Canterbury i Malmesbury. W tym ostatnim został potem mnichem, a następnie opatem. Napisał kilka dziełek prozą i wierszem, a tak przyczynił się walnie do tego, że piśmiennictwo i kultura łacińska zadomowiły się na Wyspie. W roku 705 powołano go na nowo utworzone biskupstwo w Sherborne. Zmarł cztery lata później w czasie wizytacji pasterskiej.

W Konstantynopolu - św. Andrzeja z Chio, męczennika. Miał 27 lat, gdy przybył do metropolii, by zwiedzić tamtejsze kościoły. Przy tej okazji pewien apostata oskarżył go fałszywie o to, że był niegdyś wyznawcą islamu. Poddano go długotrwałym torturom, które - jak wyznawał - zniósł dlatego, że nieustannie polecał się Matce Najświętszej. Ścięto go w roku 1465.

oraz:

św. Pawła VI, papieża (+ 1978); błogosławionych męczenników, prezbiterów i zakonników Stefana i Rajmunda (+ 1242); świętych męczenników Syzyniusza, Martyriusza i Aleksandra (+ 397); bł. Wilhelma Arnaud, męczennika (+ 1242)