|
Czytelnia
8 lutego
Święty Hieronim Emiliani
Hieronim urodził się w Wenecji w 1486 r. w starej, patrycjuszowskiej rodzinie. Jego ojciec był senatorem, a matka pochodziła z dożów, czyli panujących weneckich. Nie znamy bliżej dziejów Hieronima w młodości. W czasie wojny Hieronim był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po przegranej wojnie republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII został w 1511 r. uwięziony w Castel Nuovo. W odosobnieniu podjął decyzję o przemianie swego życia. Złożył ślub, że jeśli zostanie uwolniony, rozpocznie nowe życie, oddane służbie Panu Bogu i bliźnim. Udało mu się uciec w sposób cudowny. Udał się do Treviso i tam przed cudownym obrazem Matki Bożej postanowił resztę życia poświęcić chorym, ubogim i opuszczonej dziatwie. Rozpoczął studia teologiczne; podjął służbę chorym, ubogim i opuszczonym.
Około roku 1530 Hieronim, korzystając z majątku rodziny, założył w Wenecji pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył kolejne, m.in. w Weronie, Brescii, Bergamo, Mediolanie i Padwie. Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu, by w życiu mogli być samowystarczalni. Hieronim budował także szpitale. Zorganizował również dom dla pokutujących prostytutek. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła w 1534 r. założył w Somasce (w pobliżu Bergamo) Towarzystwo Sług Ubogich. Uzyskało ono zatwierdzenie już w 1540 r. Jednak dopiero po śmierci Hieronima przekształciło się ono w zgromadzenie zakonne, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez Świętego. Istnieje także zgromadzenie sióstr z Somaska, które zajmują się sierotami i upadłymi dziewczętami.
Hieronim zmarł 8 lutego 1537 r. jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikował go w 1747 roku papież Benedykt XIV, a kanonizował Klemens XIII w 1767 r. Pius XI w 1928 r. ogłosił go patronem sierot i opuszczonej młodzieży. Jest także patronem miast Treviso i Wenecji.
W ikonografii św. Hieronim przedstawiany jest w otoczeniu dzieci. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach - znak wyzwolenia z niewoli, złożone ręce.
|
Więcej informacji:
 |
św. Hieronim Emiliani
Z listu do współbraci
|
 |
św. Hieronim Emiliani
Chrystus działa w tych instrumentach, które pozwalają prowadzić się Duchowi Świętemu
|
 |
św. Hieronim Emiliani
Sentencje
|
 |
św. Hieronim Emiliani
Listy
List I (Do Agostino Barili, sługi ubogich)
List II (Do Agostino Barili, później do Towarzystwa)
List III (Do Lodovico Viscardi w Bergamo)
List IV (Do Giovanni Battista Scaini, w Bedizzole)
List V (Giovanni Battista Scaini, w Salo)
List VI (Do Lodovico Viscardi, w Bergamo)
|
|
 |
Ojcowie Somascy
Ojciec założyciel
|
 |
Anonim
Dzieje Hieronima Miani (najstarsza biografia)
|
 |
Ojcowie Somascy
Historia Hieronima w obrazach
|
 |
ks. Stanisław Hołodok
Święty Hieronim Emiliani
|
 |
Ojcowie Pasjoniści
Św. Hieronim Emiliani
|
 |
Michał Gryczyński
Św. Hieronim Emiliani
|
 |
Mirosław Król
Św. Hieronim Emiliani (format mp3)
|
 |
Carlo Pellegrini CRS
Święty Hieronim Emiliani - ojciec sierot i ubogich (format PDF)
|
 |
Radio Watykańskie
Rok jubileuszowy ku czci patrona sierot i opuszczonej młodzieży
|
 |
Marcin Schmidt
Św. Hieronim - założyciel Ojców Somasków
|
 |
niedziela.pl
Ojcowie Somascy - opiekunowie sierot i słudzy ubogich
|
 |
Ojcowie Somascy
Św. Hieronim Emiliani dzisiaj
|
 |
ks. Władysław Hozakowski
Święty Hieronim Emiliani
|
 |
Ojcowie Somascy
Modlitwa św. Hieronima Emiliani
|
|
 |
Antonio Sicari
Nowe portrety Świętych
Chrześcijańska hierarchia wartości jest niezmienna i niepodważalna w każdej epoce dziejów, w każdych okolicznościach. W niej właśnie tkwi cały sens ludzkich zmagań. Dowodzą tego biografie przedstawione w VII tomie "Nowych portretów Świętych". Dominik, Franciszek Ksawery, Hieronim Emiliani, Dominik Savio, Elżbieta Canori Mora, Małgorzata Occhiena (mama św. Jana Bosco), Herman Cohen, Piotr Klawer, Karol de Foucauld, papież Jan XXIII - to świadkowie prawdy, miłości i dobroci. To nasi przewodnicy w labiryncie kultów fałszywych bogów.
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 31.01.2014
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Muret, w Owernii - św. Stefana, założyciela kongregacji z Grandmont. Łączyła ona w swej duchowości elementy zbliżone do życia mniszego, kanonickiego i eremickiego, ale Stefan stworzył coś nowego lub dokonał szczęśliwej syntezy. Zmarł w roku 1124.
W Krakowie - bł. Izajasza Bonera, augustianina z klasztoru św. Katarzyny na Kazimierzu. Zmarł w roku 1471, otoczony czcią dla swych cnót, uczynności i niezwykłych darów modlitewnych. Jego kult, nie zawsze podtrzymywany skutecznie, nigdy nie doprowadził do formalnej aprobaty, ale uchodzić może za spontaniczny, długotrwały, niepamiętny.
oraz:
św. Honorata z Mediolanu, biskupa (+ ok. 570); św. Juwencjusza, biskupa (+ 396); św. Kointy z Aleksandrii, męczennicy (+ ok. 250); św. Pawła, biskupa Verdun (+ 649); bł. Piotra Igneo, biskupa (+ 1089) |
|