Garść informacji:

Maria z Magdali, uzdrowiona przez Pana Jezusa, towarzysząc Mu w Jego wędrówkach, usługiwała Mu z wielką miłością (por. Łk 8, 3). Gdy uczniowie opuścili swojego Mistrza, Maria Magdalena stała pod krzyżem wraz z Maryją, innymi niewiastami oraz św. Janem (por. J 19, 25). O brzasku dnia Paschy ukazał się jej Jezus i posłał, aby głosiła Apostołom o Jego zmartwychwstaniu (por. Mk 16, 9; J 20, 11-18).
Jej kult rozpowszechnił się w Kościele zachodnim, począwszy od XI wieku, i rozwinął się w naszym Zakonie zgodnie ze zdaniem bł. Humberta z Romans: "Skoro tylko [Magdalena] nawróciła się i zaczęła pokutować, taką łaską Pan ją obdarzył, że po błogosławionej Dziewicy nie znajdzie się niewiasta, która na świecie przewyższyłaby ją czcią, a w niebie chwałą" (ed. J. Catalani, Romae 1739, p. 210).
Zakon Kaznodziejski zawsze uważał ją za swoją opiekunkę i porównywał swoją misję z jej głoszeniem zmartwychwstania Chrystusa. Pokolenia naszych braci i sióstr czciły ją jako "apostołkę Apostołów", jak ją nazywa liturgia bizantyjska.