Garść informacji:

Sobór Watykański II w konstytucji dogmatycznej Lumen gentium stwierdza, że Maryja jest dla pielgrzymującego Ludu Bożego "znakiem niezawodnej nadziei". W nabożeństwie do Dziewicy Maryi zawsze pozdrawiano Ją jako "naszą nadzieję", a liturgiczne uroczystości maryjne, zwłaszcza uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, podkreślają macierzyńską rolę Maryi jako "nadziei i jutrzenki zbawienia świata".
Kult do Najświętszej Maryi Panny jako Matki Świętej Nadziei rozwijał się w Zgromadzeniu Pasjonistów od samego początku. Był on rozpowszechniany zwłaszcza przez wielkiego misjonarza o. Tomasza Struzzieriego, późniejszego biskupa, który nosił przy sobie Jej wizerunek w czasie misji. Później o. Jan Chrzciciel, następca św. Pawła od Krzyża, zadbał o to, by wydrukować całą serię takich wizerunków. Stały się one ozdobą pokojów naszych zakonników pragnących kierować ku nim wzrok i prosić Maryję o pomoc we własnych potrzebach duchowych. Nadzieją, jaką Maryja Panna wskazuje i do jakiej wzywa, jest krzyż, który Dzieciątko Jezus trzyma w ręce jako znak swojej miłości okazanej nam aż po śmierć na krzyżu.