WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

28 sierpnia
Święty Augustyn, biskup i doktor Kościoła

Zobacz także:

Święty Augustyn z matką, św. Moniką
Augustyn urodził się 13 listopada 354 r. w Tagaście (obok Suk Ahras w Algierii), w rodzinie urzędnika państwowego Patrycjusza. Matka Augustyna, św. Monika, pochodziła z rodziny o tradycji chrześcijańskiej i bardzo pragnęła, by jej syn przyjął chrzest. Pragnienie to spełniło się jednak dopiero po 33 latach. Na rozwoju Augustyna niewątpliwie zaciążył fakt, że ojciec i matka różnili się co do wiary i przekonań odnośnie do spraw decydujących o losach człowieka. Przez to Augustyn przez wiele lat pozostawał rozdarty między wpływem matki i ojca.
Augustyn był najstarszy z rodzeństwa, po nim urodził się Nawigiusz. Nawrócił się on w tym samym czasie, co Augustyn, był też przy śmierci matki. Nawigiusz ożenił się i miał kilka córek, z których wszystkie poświęciły się Panu Bogu na służbę w jednym z klasztorów. Jedna z sióstr Augustyna wyszła za mąż, a po śmierci męża wstąpiła do klasztoru w Hipponie, gdzie została przełożoną. Gdy w roku 424 zmarła, Augustyn napisał dla tego klasztoru regułę. Na niektórych manuskryptach Augustyn podpisuje się jako Aureliusz. Był to zapewne jego przydomek, chociaż nie wiadomo, kiedy go sobie nadał.
W wieku 16 lat musiał przerwać naukę z powodu braku pieniędzy, chociaż miał wielkie zdolności. Nauka szła mu łatwo; imponował kolegom niezwykłą pamięcią. Jednak pierwsze lata nauki Augustyn wspomina w swojej autobiografii - Wyznaniach - z niesmakiem. Miał bowiem nauczyciela, bijącego swoich uczniów bez miłosierdzia za najmniejsze przewinienia. Nie lubił matematyki, ale za to rozkoszował się w literaturze łacińskiej. Jego ulubionym autorem był Wergiliusz.
Jako młodzieniec Augustyn żył swobodnie. Lubił zabawy, dobre jadło i picie. Chętnie uczęszczał do teatru, miał ciągoty do psot chłopięcych. Trudny okres dojrzewania, dużo wolnego czasu i pogańskie zwyczaje sprawiły, że po pierwszych studiach w Tagaście (do roku 366) i w Madurze (366-370) udał się na dalsze kształcenie do Kartaginy, metropolii Afryki Północnej, i tam związał się z kobietą. Z tego związku po pewnym czasie urodził się syn Adeodatus (z łac. "dany od Boga"). Augustyn żył z tą dziewczyną przez 15 lat. Igrzyska, cyrk, walki gladiatorów, teatr - to był jego ulubiony żywioł.

Święty Augustyn Pod wpływem lektury klasyków rzymskich Augustyn wpadł w sceptycyzm racjonalistyczny. Zaczął szukać prawdy. Biblia wydawała mu się prostacka, bo jej łacińskie tłumaczenia były wówczas nie zawsze udane. Za problemami filozoficznymi poszły i wątpliwości religijne. W tym czasie wstąpił do sekty manichejskiej, do której wciągnął go tamtejszy biskup, imponując mu wymową i oczytaniem.
W 374 roku Augustyn powrócił do Tagasty, gdzie otworzył własną szkołę gramatyki. Po dwóch latach zamknął ją jednak i udał się do Kartaginy, gdzie otworzył szkołę retoryki (376). Miał wtedy 22 lata. Po 7 latach udał się do Rzymu, gdzie także założył swoją szkołę (383). Tu dowiedział się, że w Mediolanie poszukują retora. Natychmiast tam się zgłosił (384). Mediolan był wówczas stolicą cesarstwa zachodnio-rzymskiego - pierwszym miastem Europy po Konstantynopolu. Oprócz prowadzenia szkoły Augustyn miał obowiązek wygłaszania mów podczas uroczystości państwowych w Mediolanie. Augustyn miał już 30 lat.
W Mediolanie zetknął się ze św. Ambrożym, który był wówczas biskupem tego miasta. Augustyn zaczął słuchać jego kazań. Wielki biskup zaimponował mu wymową i głębią przekazywanej treści.
Niedługo potem przyszło uderzenie łaski Bożej (386). Pewnego dnia Augustyn wziął do ręki Listy św. Pawła Apostoła. Przypadkowo otworzył fragment Listu do Rzymian: "Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i w wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa, i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom" (Rz 13, 13-14).
Jak pisze w swoich Wyznaniach, Augustyn poczuł nagle jakby strumień silnego światła w ciemnej nocy swojej duszy. Zrozumiał sens swojego życia, poczuł żal z powodu zmarnowanej przeszłości. Dotrwał jako nauczyciel retoryki do wakacji, następnie udał się w pobliże Mediolanu, do wioski Cassiciaco, i tam u przyjaciela Werekundusa spędzał czas na modlitwie i na rozmowach na tematy ewangeliczne. Rozczytywał się równocześnie w Piśmie świętym. Na początku Wielkiego Postu zgłosił się do św. Ambrożego jako katechumen i w Wielką Sobotę w nocy z 24 na 25 kwietnia 387 r. z rąk Ambrożego przyjął chrzest. Miał wówczas 33 lata. Wraz z nim przyjęli chrzest jego syn, Adeodatus, i przyjaciel, Alipiusz. Augustyn postanowił powrócić do Afryki, by nawracać współziomków i pozyskiwać ich dla Chrystusa. Tuż przed opuszczeniem Italii umarła w Ostii jego matka, św. Monika; wkrótce po dotarciu do Afryki zmarł także jego syn. Po przybyciu do Tagasty Augustyn rozdał swoją majętność pomiędzy ubogich i z przyjaciółmi - św. Alipiuszem i Ewodiuszem - zamieszkali razem, oddając się modlitwie, dyskusji na tematy religijne i studiom Pisma świętego.

Więcej informacji o nawróceniu św. Augustyna - pod datą 24 kwietnia.

Święty Augustyn W 391 r. Augustyn wraz z przyjaciółmi udał się do Hippony, gdzie postanowił założyć klasztor i tam spędzić resztę swego życia. Niebawem dał się poznać wszystkim jako człowiek bardzo pobożny. Dlatego, gdy biskup Waleriusz zwrócił się pewnego dnia do ludu, by mu wskazano kandydata na kapłana, gdyż potrzebował jego pomocy, wszyscy w katedrze zwrócili się do Augustyna, wołając: "Augustyn kapłanem!" Ten, zalany łzami, przyjął propozycję biskupa i ludu. Po przyjęciu święceń nie zmienił jednak trybu życia, ale nadal prowadził życie wspólne w klasztorze. Zaczął nawet przyjmować nowych kandydatów. W ten sposób powstało jakby seminarium, z którego wyszło wielu biskupów afrykańskich: św. Alipiusz, biskup Tagasty, bezpośredni przyjaciel Augustyna; Profuturus, biskup Syrty; Ewodiusz, biskup Uzalis, przyjaciel Augustyna; Sewer, biskup Milewy; Urban, biskup Sicea; Peregrinus, biskup Thehac, i Bonifacy. Biskup Waleriusz konsekrował wkrótce Augustyna na swojego sufragana w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego 394 r. ku ogromnej radości ludu. W dwa lata potem przeniósł się do wieczności (396) i Augustyn został jego następcą, biskupem Hippony.
Nadal prowadził życie wspólne, w którym formował przyszłych biskupów i kapłanów. Po długich latach doświadczenia ułożył dla nich regułę, która w przyszłości miała się stać podstawą dla wielu rodzin zakonnych (m.in. augustianów, kanoników regularnych, dominikanów i paulinów). Dużo czasu zajmowała mu korespondencja. Nie traktował jej jednak jedynie jako rodzaj kontaktu towarzyskiego, ale wykorzystywał ją jako okazję do apostolstwa. Korespondował m.in. ze św. Janem Jerozolimskim, ze św. Paulinem z Noli, św. Hieronimem, św. Prosperem i ze św. Hilarym z Arles.
Augustyn wypowiedział nieubłaganą walkę błędom, jakie za jego czasów nękały Kościół: manicheizmowi (396-400), donatystom (400-411) i pelagianom (411-430). Prowadził dysputy z manichejczykami, których znał osobiście, bo był z nimi przez szereg lat ideowo związany. Nie spoczął, aż tę herezję wyplenił. W owym czasie w Afryce najsilniejsi byli donatyści. W 330 r. mieli w swoich rękach aż 270 stolic biskupich. Potępieni na synodach w Arles (313) i w Mediolanie (316), zagnieździli się silnie w północnej Afryce. Jako rygoryści nie pozwalali przyjmować do społeczności kościelnej tych, którzy w czasie prześladowań wyparli się wiary, a teraz chcieli do niej powrócić - zwanych lapsi. Donatyści żądali dla kapłanów i wiernych, łamiących prawo, najsurowszych kar. Posuwali się często do gwałtów. Augustyn zwalczał ich pismem i żywym słowem. Był jednak zdania, że tych biskupów i kapłanów, którzy do jedności kościelnej powrócą, należy zostawić na ich urzędach. Tym pozyskał sobie donatystów. Na synodach w Kartaginie w 401 i 411 roku herezja została zwyciężona.
W tym samym czasie przybył do Afryki Pelagiusz i Celestiusz. Głosili, że grzech Adama i Ewy zaszkodził tylko pierwszym rodzicom, a nie całemu rodzajowi ludzkiemu, że dzieci rodzą się w stanie łaski i nie jest konieczny chrzest, a łaska uświęcająca nie jest do zbawienia konieczna. Ta herezja była dla Augustyna okazją do tego, aby jako pierwszy z Ojców mógł gruntownie wyjaśnić teologiczny problem łaski uświęcającej i uczynkowej oraz problem zbawienia.
Pod koniec swego życia Augustyn przeżył tragedię. Namiestnik rzymski zaprosił do północnej Afryki Wandalów dla obrony przeciwko szczepom dzikich mieszkańców Sahary. Kiedy spostrzegł, że Wandalowie są nie mniej od tamtych barbarzyńscy, wypowiedział im wojnę. Było jednak za późno. Po odniesionym zwycięstwie, Wandalowie zaczęli zajmować miasto po mieście. Hippona broniła się bohatersko przez trzy miesiące, aż wrogom udało się zrobić wyłom w murze i spowodować pożar miasta. Augustyn wtedy już nie żył. Zmarł w czasie oblężenia 28 sierpnia 430 r. Wandalowie siłą zaprowadzili arianizm. Polała się obficie krew męczeńska. W 150 lat potem Afryka padła pod hordami Arabów.
Ciało Augustyna złożono w katedrze w Hipponie. Potem jednak w obawie przed profanacją Wandalów przeniesiono je do Sardynii, aż wreszcie król Longobardów, Luitprand (+ 744), przeniósł je do Pawii, gdzie po dzień dzisiejszy opiekę nad relikwiami roztaczają synowie duchowi wielkiego biskupa, augustianie.

Święty Augustyn
Po Augustynie pozostało kilkadziesiąt tomów jego pism. Do najcenniejszych z nich należą: Wyznania (386-387), O katechizacji ludzi prostych (395), O wierze i symbolu wiary (396) i O państwie Bożym ksiąg 22 (413-427). Zachowały się jego 363 kazania i 217 listów. Słusznie więc zdobył sobie tytuł największego teologa chrześcijańskiej starożytności. Jest jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego. Patron augustianów, kanoników regularnych, magdalenek, Kartaginy; drukarzy, wydawców, teologów.

W ikonografii św. Augustyn przedstawiany jest w stroju biskupim, czasami jako zakonnik. Jego atrybutami są: anioł mówiący mu do ucha, dziecko nad brzegiem morza przelewające wodę do dołka, księga, pastorał, serce w dłoni, serce przeszyte dwiema strzałami, uczeń lub grupa uczniów.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

św. Augustyn z Hippony
Wybrane myśli
 
św. Augustyn
Wyznania

Najsłynniejsze, cieszące się niesłabnącym powodzeniem dzieło św. Augustyna, wznowienie w ozdobnej, luksusowej szacie graficznej. To poruszający opis poszukiwań prawdy o sobie, Bogu i świecie, opis drogi wewnętrznej, która doprowadziła autora od sceptycyzmu, poprzez manicheizm, aż do chrześcijaństwa. To książka, do której sięga teolog, znawca literatury, filozof i psycholog, a przede wszystkim zwykły czytelnik, pragnący skonfrontować ze swoim życiem główną tezę książki: "Stworzyłeś nas jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie".
św. Augustyn
O życiu szczęśliwym

W 386 r. Augustyn spędzał swe 33. urodziny w gronie rodziny i przyjaciół w wiejskiej posiadłości Cassiciacum pod Mediolanem, przygotowując się do przyjęcia chrztu. Uczta urodzinowa stała się pretekstem do dyskusji o tym, czym jest szczęście i jak je osiągnąć. Po wypowiedziach kilku uczestników spotkania - postaci, które autor obdarzył indywidualnymi rysami charakteru i autentyzmem - Augustyn kreśli własny portret człowieka szczęśliwego - mędrca, którego szczęście polega na posiadaniu pełni dóbr, czyli Boga. Dialog "O życiu szczęśliwym" w swej formie, tematyce, a nawet scenerii nawiązuje do najbardziej klasycznych wzorców gatunku, przede wszystkim dialogów Cycerona; staranny i klasyczny jest też język utworu, o czym można się przekonać z dołączonej do przekładu wersji oryginalnej.
 
Benedykt XVI
Święty Augustyn

Katecheza z 9 stycznia 2008 r.
Katecheza z 16 stycznia 2008 r.
Katecheza z 30 stycznia 2008 r.
Katecheza z 20 lutego 2008 r.
Katecheza z 5 marca 2008 r.
Katecheza z 25 sierpnia 2010
hipponczyk.blogspot.com
Strona poświęcona postaci św. Augstyna
hipponczyk.blogspot.com
Dzieła św. Augustyna
s. Krystyna Abramczuk
Święty pedagog
Andrzej Macura
Nawrócę się jutro
Tygodnik Powszechny
Biskup Hippony
reż. Christian Duguay
Święty Augustyn - miniserial fabularny

Odcinek 1: Adwokat diabła
Odcinek 2: Khalida
Odcinek 3: Usta Cezara
Odcinek 4: Werdykt Ilariusza
Odcinek 5: Państwo Boże
René Lejeune
Święty Augustyn
Marek Wójtowicz SJ
Nawrócony łzami i modlitwą
ks. Augustyn Kuczok SDS
Święty Augustyn z Hippony
Tadeusz Dzidek
Św. Augustyn (z cyklu "Mistrzowie teologii")
III Zakon św. Dominika - Fraternia bł. Imeldy
Św. Augustyn, Regułodawca Zakonu Kaznodziejskiego
Rudolf Steiner
Św. Augustyn a Kościół
Dariusz Kowalczyk SJ
Dlaczego św. Augustyn nigdy się nie spowiadał?
Łukasz Henel
Problem zła i św. Augustyn
Tomasz Madras
O dwóch państwach świętego Augustyna
Adam Tarnowski
Śladami Biskupa z Hippony
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Augustyna, biskupa i doktora Kościoła
ks. Władysław Hozakowski
Św. Augustyn z Hippo, biskup i nauczyciel Kościoła
Modlitwa o powołania zakonne
za przyczyną św. Augustyna
Litania do św. Augustyna
Wiesław Dawidowski OSA
Zgromadzenie św. Augustyna - Augustianie
(format Real Audio)
Polska prowincja zakonu św. Augustyna
Serwis internetowy
 
Wiesław Dawidowski OSA
Św. Augustyn

Augustyn to jedna z najbardziej znanych postaci kultury chrześcijańskiej. Człowiek - szukający Boga, uwikłany w grzech i herezję. Filozof - zafascynowany Platonem i szukający Prawdy. Teolog - zakochany w słowie Bożym i Kościele. Jego dzieła to kamienie milowe w dziejach zagadnień dobra i zła, wiary i rozumu, łaski i natury oraz wielu innych. Bezsprzeczny geniusz.
Simon Tugwell OP
Drogi niedoskonałości

Autor, jeden z najwybitniejszych historyków duchowości, dokonuje precyzyjnej i genialnej syntezy duchowej tradycji Zachodu. Ukazuje tym samym, z odpowiedniego dystansu, jej słabość i siłę. Lektura książki pozwoli na poznanie w mądrym skrócie duchowych korzeni dzisiejszych praktyk modlitewnych i szkół życia wewnętrznego. Dzięki niej łatwiej będzie odnaleźć się w labiryncie modnych, duchowych ścieżek. Ojcowie apostolscy – ojcowie pustyni – Ewagriusz z Pontu - Makary – Augustyn – Reguła Mistrza – Benedykt – Barsanufiusz i Jan – Drabina mnichów –Franciszek z Asyżu – Humbert z Romans – Obłok niewiedzy – Juliana z Norwich – Jean-Pierre de Caussade – Teresa z Lisieux.
Julius Brady
Święty Augustyn. 101 pytań i odpowiedzi

Autor wprowadza nas w bardzo nowatorski sposób w dziedzinę myśli jednej z najbardziej twórczych osobowości w historii Kościoła katolickiego, świętego Augustyna z Hippony. Ta niewielka książka, ukazująca, w jaki sposób Augustyn starał się wyrazić Chrystusowe wezwanie skierowane do każdego, stawia sobie trzy cele. Po pierwsze, może dostarczać tematów do codziennych medytacji. Po drugie, może zachęcić i ośmielić czytelnika do sięgnięcia po największe książki św. Augustyna, wśród których zaznaczyć wypada Wyznania i Państwo Boże. Po trzecie, może służyć jako podręczne źródło do przygotowania kazań czy rozmów duchowych, w których można zacytować pełne wiary myśli wielkiego Świętego.
Michał Wilk
Rachunek sumienia
z mistrzami chrześcijańskiej duchowości

Refleksje mistrzów duchowości chrześcijańskiej stanowią niewątpliwie wspaniałą inspirację dla wierzącego, który chce w pogłębiony sposób przygotować się do spotkania z Bogiem w sakramencie pojednania. W zbiorze do różnych propozycji rachunku sumienia dołączono starannie dobrane komentarze św. Ireneusza, św. Augustyna, św. Jana od Krzyża, św. Jana Chryzostoma, św. Klemensa Aleksandryjskiego, św. Tomasza z Akwinu, Rabbula z Edessy i św. Maksyma Wyznawcy. Uczą oni, jak z rachunku sumienia uczynić prawdziwie szczerą rozmowę z Bogiem, który jest Miłością.
ks. Waldemar Turek
Historia pewnego nawrócenia
Wielki Post ze św. Augustynem

"Późno Cię umiłowałem. Piękności tak dawna i tak nowa" - wołał św. Augustyn. Szukał długo i namiętnie. W filozofii, gnozie i herezjach. Błąkał się po manowcach jak zagubiona owca. W końcu znalazł. Odkrył, że Bóg jest blisko, w nim samym, na głębiach jego duszy. W "Wyznaniach" uwiecznił drogę swojego nawrócenia. To pokorne i szczere świadectwo grzesznika, który doświadczył bezwarunkowej Miłości. Do rozważań na każdy dzień Wielkiego Postu wybrano fragmenty z tej perły literatury światowej i opatrzono je komentarzem, który uwzględnia niedzielne cykle czytań liturgicznych. Refleksje pomogą lepiej przeżyć święty czas powrotu do źródeł, by z wiarą świętować śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.
św. Augustyn, św. Piotr Chryzolog, św. Wenancjusz Fortunat
Symbol Apostolski w nauczaniu Ojców

Symbol był zawsze niezwykle ceniony jako zarys wiary Kościoła. Stopniowo też pogłębiało się jego rozumienie teologiczne, ponieważ nawet w kwestiach trynitarnych, które później wyjaśniano z wielkim naciskiem, nie od samego początku w pełni rozumiano pewne formuły. Rozwój tych zmian interpretacyjnych będzie można doskonale prześledzić przy uważnej lekturze prezentowanych tutaj tekstów.

Ostatnia aktualizacja: 31.07.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Hermesa, męczennika. Świadczą o nim znaleziska archeologiczne oraz inskrypcja sporządzona przez papieża Damazego.

oraz:

św. Aleksandra, biskupa (+ 336); świętych męczenników Fortunata, Kajusa i Antesa (+ III/IV w.); św. Juliana, męczennika (+ III w.); św. Mojżesza z Etiopii (+ ok. 400); św. Pelagiusza, męczennika (+ ok. 283); świętych męczenników Septyma, Januarego, Feliksa, Bonifacego i Tekli (+ 304); św. Wiwiana, biskupa (+ V w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG