WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

20 lipca
Eliasz, prorok

Zobacz także:

Prorok Eliasz
Eliasz to jeden z największych proroków Starego Testamentu. Żył w IX w. przed Chrystusem. Swą działalność rozwijał zwłaszcza za rządów króla Achaba (874-853); zakończył ją za czasów króla Ochozjasza (853-852). Wspomina go Księga Kronik, ale znany jest przede wszystkim dzięki Księgom Królewskim.
Poczynając od 17 rozdziału, Pierwsza Księga Królewska przekazuje nam relacje, które ani nie są jednolite, ani też nie pochodzą z tych samych źródeł. We wskazanym rozdziale prorok pojawia się nagle, bez podania jakichkolwiek informacji o jego wcześniejszym życiu. Wiadomo tylko, że przybył z Zajordanii, nie wiemy jednak, jaką miejscowość oznacza Tiszbe w Gileadzie. Jego imię wyznacza równocześnie program działalności - oznacza bowiem "Jahwe jest moim Bogiem".
Eliasz interweniuje w chwili, gdy sojusz Tyru i Samarii, usankcjonowany małżeństwem Izebel z Achabem, zagraża monoteizmowi izraelskiemu. Razem z Izebel, w Izraelu zakorzenił się kult Baala, prastarego bóstwa semickiego, czczonego jako pan deszczu i pogody, wegetacji i płodności. Wiara w Jahwe stała się czymś politycznie podejrzanym. Eliasz przeciwstawiał się tej politycznej dominacji nad religią. Głosił, że jedynym Panem natury jest Jahwe - i dlatego przeciwstawiał się kultowi bożka, obwieszczając suszę. Zakończyło ją widowisko na Karmelu. Niedaleko górskiego cypla, gdzie czczono Baala-Adonisa, prorok wzniósł ołtarz, a potem znalazł potwierdzenie dla swej żarliwej wiary. Scenę zakończyła masakra kapłanów Baala, ale na wieść o tej masakrze Izebel jeszcze bardziej zawzięła się na proroka. Musiał on ratować się ucieczką.

Prorok Eliasz Poszedł wtedy na górę Horeb, jakby w pielgrzymce do źródeł wiary Izraela. Doznał tam tego, czego doznali w czasie swej wędrówki Izraelici, zmierzający do Ziemi Obiecanej. Bóg objawił mu się nie jak Mojżeszowi wśród błyskawic i grzmotów, ale pośród delikatnego powiewu, jakby dla uwypuklenia duchowego aspektu tej samej religii. Ukazał mu zarazem przyszłość i zapewnił go o proroczej sukcesji i zmianie dynastii.
Potem dowiadujemy się o interwencji proroka w sprawie winnicy Nabota. Wreszcie w pierwszych rozdziałach Drugiej Księgi Królewskiej znajdujemy trudne teksty o wyniesieniu Eliasza, a w nich powtórzenia i zwroty, które częściowo dotyczą może Elizeusza. Bibliści dyskutują o ich charakterze, niektórzy sądzą, że poprzez obrazy autor chciał tu opisać rzeczywistości niewidzialne. W każdym razie wpływ Eliasza na następcę, który kontynuował jego dzieło, był ogromny.

Malachiasz uczyni z Eliasza prototyp proroka zapowiadającego Mesjasza, a wreszcie sam Chrystus nazwie Jana Chrzciciela Eliaszem, który miał przyjść. Dla współczesnych Chrystusowi Eliasz był już tym, który ucieleśniał nadzieje mesjańskie, prorokiem przebywającym u Boga i żyjącym już życiem Bożym. Nic dziwnego, że dla chrześcijan stał się później wzorem życia doskonałego, a jeszcze później patronem wspólnot mniszych osiadłych na Karmelu. Kojarzył się łatwo z Najświętszą Maryją Panną, pełną łaski, żyjącą życiem Bożym w swym pełnym skromności ukryciu. Grecy wspominali proroka razem z Elizeuszem w dniu 20 lipca. Łacinnicy czynili to początkowo 17 czerwca, ale potem poszli za zwyczajem greckim.

Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego (nr 61), "patriarchowie i prorocy oraz inne postacie Starego Testamentu byli i zawsze będą czczeni jako święci we wszystkich tradycjach liturgicznych Kościoła". Najbardziej znanymi postaciami Starego Testamentu, uznawanymi za osoby święte, są - oprócz Eliasza - także Abraham, Mojżesz, Dawid i Elizeusz, ponadto często również Adam i Ewa.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Benedykt XVI
Eliasz, prorok
Audiencja generalna, 15 czerwca 2011 r.
 
ks. Tomasz Horak
Eliasz
Jarosław Charkiewicz
Prorok Eliasz
karmel.pl
Eliasz w historii i duchowości Karmelu
Bruno Costacurta
Prorok Eliasz i oskarżenie o grzech
Marian Zawada OCD
Trzy epizody z życia Eliasza
w interpretacji duchowo-mistycznej
Jan Andrzej Kłoczowski OP
Prorocy
Nasza Arka 07/2011
Powstał Eliasz, prorok jak ogień
 
ks. Roman Bogacz
Cuda w Starym Testamencie

Cud w znaczeniu biblijnym to znak Bożego działania. Autor odkrywa przed Czytelnikami starotestamentowe pojęcie cudu najbardziej widoczne przy wydarzeniach związanych z wyjściem z Egiptu, wędrówką przez pustynię i wprowadzeniem do Ziemi Obiecanej, a także działalnością proroków Eliasza i Elizeusza. W duchu wiary podejmuje próbę racjonalnego wyjaśnienia niezwykłych biblijnych opisów.
ks. Tomasz Jelonek
Prorocy Starego Testamentu

Działalność prorocką kojarzy się powszechnie z przepowiadaniem przyszłości i religijnymi uniesieniami. Tymczasem nie to jest istotą profetyzmu biblijnego, zjawiska, które na tle zewnętrznie podobnych zjawisk starożytnego Wschodu, jawi się jako o wiele głębsze i niepowtarzalne. Książka to stanowi próbę kompleksowego ujęcia zagadnienia profetyzmu. Autor pragnie przybliżyć czytelnikowi, kim jest starotestamentowy prorok i jaka jest jego misja, osadzając działalność prorocką w kontekście historycznym i ukazując zapożyczenia i zasadnicze różnice w stosunku do działalności wróżbitów, znanych na starożytnym Wschodzie.
Gianfranco Ravasi
Twarze Biblii

Na stronach tej książki proponujemy galerię portretów biblijnych. Pojawią się w niej święci, patriarchowie, prorocy, mędrcy, apostołowie i wiele skromniejszych postaci, naznaczonych ograniczeniami podobnymi do tych, jakie charakteryzują mężczyzn i kobiety wszystkich czasów i krajów. Będą to postaci polityczne (król Achaz), ministrowie (Sebna i Eliakim) albo rzymscy urzędnicy cesarscy (Kwiryniusz i Publiusz); pojawią się także niewolnicy (Onezym). Będą portrety osób symbolicznych (Enoch, Hiob lub Magowie), a także osobnicy prawie nieznani (mędrzec Agur, prorok Agabos lub kłótliwe Ewodia i Syntycha). Książka przekształca się więc w rodzaj świętej historii widzianej z naszej perspektywy, z punktu widzenia ludzkich bohaterów, których losy skrzyżowały się z obecnością Boga 0 czasem tajemniczą, innym razem chwalebną.
ks. Piotr Ślęczka SDS
Historie powołań biblijnych

Pan Bóg powoływał różnych ludzi i na różne sposoby. Inaczej wyglądało powołanie Abrahama, jeszcze inaczej Jeremiasza, Eliasza czy Dawida. Z innych powodów powołał do grona Apostołów Piotra, Jakuba i Jana, a z jeszcze innych Pawła czy choćby Samarytankę, która miała 7 mężów. Historia powołań bohaterów Starego i Nowego Testamentu do wypełniania woli Bożej to historia powołania. W każdym z nich współczesny człowiek odnajduje siebie i historię swojej drogi do Boga, a Bóg Abrahama Izaaka i Jakuba jest też Bogiem Kowalskiego, Nowackiego i Iksińskiego i działa w podobny sposób w całej historii zbawienia.

Ostatnia aktualizacja: 30.06.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Czu-Kia-Ho, w Chinach - błogosławionych Leona Mangin, Pawła Denn, Modesta Andlauera i Remigiusza Isore oraz ich Towarzyszy, męczenników. Byli to jezuiccy misjonarze, którzy wraz z 54 wiernymi chińskimi zginęli za wiarę, względnie zostali żywcem spaleni w swym kościółku misyjnym. Swego męczeństwa dopełnili w czasie tzw. powstania bokserów, które wybuchło w roku 1900.

oraz:

św. Ansegiza (+ 833); św. Aureliusza, biskupa Kartaginy (+ 429); św. Eliasza, biskupa Jerozolimy (+ 516); św. Flawiana II, biskupa Antiochii (+ 512); św. Pawła, diakona i męczennika (+ 851); św. Sewery (+ ok. 660); św. Wulmara, opata (+ ok. 700)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG