Umieram za wszystkich, mówi Pan, aby wszystkim dać życie, a w moim ciele odkupiłem ciała wszystkich. W mojej śmierci znajdzie śmierć zagładę, a wraz ze Mną zmartwychwstanie upadła natura ludzka.

Stałem się do was podobny, stałem się człowiekiem z rodu Abrahama, aby we wszystkim upodobnić się do braci. Zrozumiał to dobrze święty Paweł i tak pisze: "Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła".

Nie mógłby inaczej zostać pokonany ten, który włada śmiercią, a także i sama śmierć, gdyby Chrystus nie wydał siebie samego, jako odkupienie za wszystkich: jest On bowiem ponad wszystkimi. Dlatego mówi w jednym z psalmów, siebie samego składając w ofierze czystej Bogu i Ojcu: "Nie chciałeś ofiary i daru, lecz utworzyłeś mi ciało. Całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś, wtedy powiedziałem: Oto przychodzę".

Pan został ukrzyżowany za wszystkich i z powodu wszystkich. Jeden umarł za wszystkich, abyśmy wszyscy w Nim żyli, bo Ten, który z natury jest życiem, nie mógł podlegać śmierci ani zniszczeniu. Sam Chrystus nam mówi, że wydaje siebie za życie świata: "Ojcze święty, zachowaj ich". I dalej: "A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie".

"Poświęcam w ofierze" to znaczy wydaję siebie na ofiarę nieskalaną i wonną. Świętym lub poświęconym w ofierze zwano w Piśmie to, co składano na ołtarzu. Chrystus więc złożył siebie w ofierze, aby wszystkim dać życie, i w ten sposób nam je przywrócił. Chcę wam to wyjaśnić, jak potrafię.

Dające życie Słowo Boże zamieszkało w ludzkim ciele i przywróciło mu to, co stanowi jego dobro, to jest życie. Dzięki temu niewysłowionemu połączeniu Słowo uczyniło ciało życiodajnym, podobnie jak Bóg jest życiodajny ze swej natury.

Dlatego ciało Chrystusa daje życie tym, którzy mają w nim udział: oddala śmierć od ludzi śmiertelnych i usuwa z nich skazitelność mocą tkwiącą w Nim samym, która dokładnie gładzi skazitelność.