Ponieważ Bóg bardzo pragnie obdarzać nas dobrami, dlatego we wszystkich twoich prośbach wierz mocno, że Bóg da ci to, o co prosisz. Nie proś jednak o nic, zanim Bóg nie natchnie cię do prośby. On jest bardziej gotowy do wysłuchania twojej prośby niż ty do proszenia. On zawsze oczekuje naszego błagania. I dlatego niech cię skłania do proszenia bardziej wola Boga, który pragnie cię obdarzyć, niż twoja konieczność. Modlitwy należy zawsze zanosić do Boga ze względu na zasługi tajemnicy życia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ćwicz się w ustawicznych i gorliwych aktach pobożności, szukając wszystkiego, czego Bóg szuka, oddalając pragnienie jakiegokolwiek dobra lub pożytku, które mogłoby na skutek prośby tobie przypaść w udziale. Raczej o to zabiegaj, aby nade wszystko szukać Boga. Słuszną jest rzeczą nade wszystko i przede wszystkim Boga szukać. A Majestat Boży pragnie jednocześnie spełnić nasze prośby. W ten bowiem sposób stajemy się bardziej sposobni do służenia Bogu i doskonalszego miłowania Boga.

Wszystkie twoje modlitwy niech się odznaczają dobrą intencją. Gdy prosisz, czyń to z miłości i dla miłości oraz usilnie i wytrwale. Odrywaj swe serce od spraw doczesnych. Niech istnieje dla ciebie na tym świecie tylko ty i sam Bóg. Ani na moment nie odrywaj od Boga swego serca. Myśli twoje niech będą proste i pokorne, uwaga zawsze skupiona. Miłuj Boga ponad wszystko. Niech ta miłość będzie jak olej wylany wydający woń.

Modlitwa dziękczynna jest wewnętrznym aktem duszy człowieka obdarowanego dobrem niebiańskim. Uznając w tym akcie niepojętego Boga i Pana wszechświata, od którego wszelkie dobro pochodzi, cieszy się człowiek z doskonałej Jego chwały i okazuje Mu wdzięczność za to, że stał się godnym takiego dobrodziejstwa, gotów jednocześnie jeszcze bardziej miłować Boga i służyć Mu jako dawcy wszelkiego dobra.

Gdy otrzymasz od Boga jakieś dary, ofiaruj Mu z wielką radością samego siebie. Upokarzaj się przed Nim i pogardzaj sobą. Wyrzeknij się własnej woli, abyś mógł się Jemu oddać duszą i ciałem na służbę.

Często, a nawet nieustannie składaj Panu dziękczynienie, radując się z Jego potęgi i dobroci. Wszak dobrodziejstwa i dary, za które teraz Mu dziękujesz, pochodzą od Niego. Jeśli pragniesz, aby twoja podzięka była miła Bogu, zanim ją złożysz, upokarzaj się przed Nim, zaprzyj się samego siebie, umniejszaj się przed Nim oraz uznaj swoją nędzę i niedostatek. Wtedy zrozumiesz, że wszystko, co posiadasz, zawdzięczasz łaskawości Bożej. Ciesz się i raduj łaskami i darami, którymi Pan cię ubogacił. Mniej natomiast myśl o korzyści z tym związanej. Wtedy będziesz mógł lepiej służyć Bogu.