Pieśń (Syr 14, 20-21; 15, 3-4. 5a-6b)
Szczęście mędrca
Szczęście mędrca
Wszystkie dzieci mądrości przyznały jej słuszność (Łk 7, 35)
Szczęśliwy człowiek, który w mądrości się ćwiczy *
i który się radzi swojego rozumu,
Który w swym sercu rozważa jej drogi *
i roztrząsa jej ukryte sprawy.
Ona zaś nakarmi go chlebem rozumu *
i wodą mądrości napoi.
Oprze się na niej i nie upadnie, *
zbliży się do niej i nie dozna zawodu.
Mądrość wywyższy go ponad jego bliskich, *
on zaś imię wieczne odziedziczy.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
| Tekst: | Syr 14, 20-21; 15, 3-4. 5a-6b |
| Tytuł: | Szczęście mędrca |
| Incipit: | Szczęśliwy człowiek, który w mądrości się ćwiczy | Strony: | LG tom I, wydanie I (Pallottinum 1982), s. 1340 LG tom I, wydanie II (Pallottinum 2006), s. 1340 LG tom II (Pallottinum 1984), s. 1806 LG tom III (Pallottinum 1987), s. 1679 LG tom IV (Pallottinum 1988), s. 1689 |