WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

22 listopada
Błogosławieni męczennicy ormiańscy
Salwator Lilli, prezbiter, i Towarzysze

Zobacz także:

Błogosławieni Salwator Lilli i Towarzysze
Salwator urodził się w miejscowości Cappadocia we włoskich Abruzzach w 1853 r. w katolickiej rodzinie Vincenzo i Annunziaty Lilli. W wieku 17 lat wstąpił do franciszkanów. Rok później złożył pierwsze śluby zakonne. Studia kontynuował w Betlejem i Jerozolimie. Na jego decyzję o wyjeździe miała wpływ m.in. chęć podjęcia działalności misjonarskiej. W 1878 r. został wyświęcony na kapłana. Pozostał jeszcze przez dwa lata w Jerozolimie, pracując w kościele Świętego Zbawiciela i w bazylice Grobu Świętego.
W 1880 r. Salwator wyjechał na swoją pierwszą misyjną placówkę, do armeńskiego Marasco (dzisiejsza Turcja), należącego wówczas do kustodii Ziemi Świętej zakonu franciszkańskiego. Tam przez prawie 15 lat prowadził ożywioną działalność apostolską, głównie wśród zamieszkujących te tereny Ormian. Wielu z nich przyprowadził z powrotem na łono Kościoła.
Oprócz działalności ściśle duszpasterskiej, założył trzy nowe wioski, gromadząc rozproszonych parafian. Organizował miejsca pracy, budował szkoły, szpitale i przytułki dla bezdomnych. Nauczał nowoczesnych zasad sanitarnych i higieny osobistej. Z ofiar i funduszy kościelnych nabył ziemię oraz sprzęt niezbędny dla jej uprawy. Po wybuchu cholery w 1891 r. opiekował się jej ofiarami, niejednokrotnie osobiście pielęgnując chorych.
W 1894 r. został mianowany proboszczem i przełożonym domu franciszkańskiego w Mujuk-Deresa, w odległości 7 godzin jazdy konnej od Marasco. Miejscowość ta znalazła się w centrum terenów objętych straszliwymi prześladowaniami Ormian przez islamskich Turków. Prześladowania te miały wszelkie znamiona ludobójstwa; są niekiedy nazywane ormiańskim holokaustem. Trwały one już od 1890 r., ale właśnie w czasie, gdy proboszczem został Salwator, hordy tureckie najechały Mujuk-Deresa. Namawiano Salwatora, jak i innych braci franciszkańskich, do opuszczenia - dla własnego bezpieczeństwa - Turcji. Salwator jednak odmówił.
W 1895 r. do rektoratu misji franciszkańskiej wdarł sie oddział wojsk tureckich i zażądał od Salwatora natychmiastowego wyrzeczenia się wiary i przyjęcia islamu. Franciszkanin odmówił. Po trzech dniach wraz z kilkoma innymi osobami aresztowano go i przez dwie godziny gnano w kierunku Marasco. Kiedy zatrzymali się nad napotkanym strumieniem, zażądano od nich po raz kolejny, by wyrzekli się wiary i przyjęli islam. Po raz kolejny zdecydowanie odmówili. Wtedy muzułmańscy oprawcy zadźgali ich bagnetami, a ich ciała spalili.
W 1982 r. męczennicy ormiańscy: Salwator Lilli wraz z towarzyszami (siedmiu znanych z imienia to Baldji Ohannes, Khodianin Kadir, Kouradji Tzeroum, Dimbalac Wartavar, Ieremias Boghos, David Oghlou i Toros David) zostali beatyfikowani przez św. Jana Pawła II.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

franciszkanie.pl
Bł. Salwator Lilli i Towarzysze
Michał Gryczyński
Bł. Salwator Lilli
deon.pl
Bł. Salwator Lilli
 
Krzysztof Kamiński, Katarzyna Iskrzycka, Paweł Stefaniuk
Gruzja i Armenia oraz Azerbejdżan
Magiczne Zakaukazie

Książka omawia kraje w polskiej literaturze podróżniczej poważnie zaniedbane. Również i ten przewodnik nie jest pozycją wyczerpującą temat. Ba, zaledwie porusza zagadnienia Zakaukazia: jego rozdarcia pomiędzy Azją i Europą, jego zabytków, krajobrazów, natury, zwyczajów, gościnności. Aby powstała książka opisująca Gruzję, Armenię i Azerbejdżan w sposób wyczerpujący, musi pojawić się zainteresowanie tymi okolicami.

Ostatnia aktualizacja: 31.10.2013


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Mediolanie - św. Benigna, biskupa. Dawne katalogi biskupów tej starożytnej stolicy umiejscowiają go pomiędzy św. Geroncjuszem a św. Senatorem. Utrzymują też, że Kościołem mediolańskim rządził przez lat osiem. Epigramat, który mu poświęcił Ennodiusz, nie jest niestety jasny. Uczestniczył może w synodzie rzymskim z roku 465, a zmarł około roku 470. Pochowano go u św. Symplicjusza.

W Ona, w Hiszpanii - św. Tegridii, ksieni klasztoru Zbawiciela. Niewiele o niej wiemy, ale źródła podają okruchy wiadomości, które harmonizują z wczesnymi oznakami kultu. Zmarła wkrótce po roku 1023. Po jej śmierci opactwo podupadło, ale w roku 1033 poddało się dyscyplinie szerzonej z Cluny. Na reformie zyskał zapewne także kult naszej świętej.

oraz:

świętych męczenników Filomena i Apfiasza (+ I w.); świętych męczenników Marka i Stefana (+ III/IV w.); św. Pragmacjusza, biskupa (+ 533)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG