Pod Kolonią, w Niemczech - św. Korduli, męczennicy. Miała być towarzyszką św. Urszuli. Widząc cierpienia innych, uciekła ponoć i ukryła się na jakimś stateczku, ale następnego dnia odzyskała odwagę i stanęła przed oprawcami. Jej imię do kalendarzy kolońskich wpisano dopiero w XII stuleciu. W sto lat później w oparciu o wskazówki jakiejś wizjonerki odkryto rzekomo jej relikwie. Translacji dokonał św. Albert Wielki.

W Kordobie, w Hiszpanii - męczennic Alodii i Nunili. Eulogiusz, który opisał ich męczeństwo, nazwał je "dwiema rozkwitłymi różami". Były siostrami, zrodzonymi z chrześcijanki i muzułmanina. Gdy ten ostatni zmarł, oddano je na wychowanie rodzinom muzumańskim, które wywierały na nie rozmaite rodzaje presji. Nie odstąpiły jednak od wiary, wobec czego skazano je na ścięcie. Wyrok wykonano w roku 851.

oraz:

świętych męczenników Filipa, biskupa, Sewera, prezbitera, Euzebiusza i Hermesa (+ 303); św. Marka, biskupa Jerozolimy (+ II w.); św. Melaniusa, biskupa (+ 300); św. Werekunda, biskupa (+ VI w.)