Na wysepce Farne, u brzegów Anglii - św. Kutberta, biskupa. Wcześnie znalazł się wśród mnichów. Po synodzie w Whitby został przeorem i opowiadał się za romanizacją liturgii celtyckiej. Potem schronił się w pustelni na wysepce Farne. Na żądanie króla Nortumbrii i innych przyjął w roku 633 sakrę i został biskupem w Lindisfarne. Ścisłą łączność utrzymywał z mniszkami w Tynemouth. Pod koniec swych dni schronił się znów na ulubionej wysepce, by przygotować się na śmierć. Nastąpiła w roku 687. Wkrótce potem sporządzono jego życiorysy. Chwale Kutberta swego pióra użyczył także św. Beda.

oraz:

bł. Ambrożego ze Sieny, zakonnika (+ 1286); bł. Hipolita Galantini, zakonnika (+ 1619); św. Nicetasa, biskupa w Apolonii (+ 735)