Tu jesteś:


Menu:
Internetowa Liturgia Godzin

Pieśni i Ewangelie Wigilii
Objawienie Pańskie


Ci, którzy pragną zgodnie z chwalebną tradycją przedłużyć Wigilie niedziel, uroczystości i świąt, powinni najpierw odmówić Godzinę Czytań; następnie po obu czytaniach, a przed hymnem Ciebie, Boże, chwalimy należy dodać pieśni i Ewangelię, jak to podano niżej. Jeżeli jakieś święto Pańskie przypada w niedzielę, Ewangelię bierze się albo z odpowiedniej niedzieli (jak podano niżej), albo ze święta; w tym wypadku należy się posłużyć lekcjonarzem mszalnym.
Po Ewangelii można na jej temat wygłosić homilię, po czym następują: hymn Ciebie, Boże, chwalimy, modlitwa i zakończenie Godziny jak w częściach stałych.


Ant. Dzisiaj objawił się światu Bóg nieba narodzony z Maryi; * Mędrcy hołd Mu oddają i składają dary, / zegnijmy przed Nim kolana, / bo On nas odkupił.

Pieśń I (Iz 26, 1-4. 7-9. 12)
Hymn po zwycięstwie nad wrogami
Miasto Święte Jeruzalem miało mur wielki a wysoki i miało dwanaście bram (Ap 21, 12)

Mamy miasto potężne, †
a Pan dla jego ocalenia *
otoczył je murem i przedmurzem.
Otwórzcie bramy i niech wejdzie naród sprawiedliwy, *
który dochowuje wierności.
Jego duch niezachwiany †
przez Ciebie jest umacniany pokojem, *
pokojem, bo zaufał Tobie.
Na zawsze złóżcie nadzieję w Panu, *
gdyż Pan jest wiekuistą Opoką.
Prosta jest ścieżka sprawiedliwego, *
Ty równasz jego drogę szlachetną.
Także i my na ścieżce Twoich wyroków *
czekamy na Ciebie, o Panie.
Twoje imię i pamięć o Tobie *
są pożądaniem duszy.
Moja dusza jest spragniona Ciebie w nocy, *
mój duch szuka Ciebie w swoim wnętrzu.
Kiedy objawiasz ziemi swe wyroki, *
jej mieszkańcy uczą się sprawiedliwości.
Panie, obdarz nas pokojem, *
bo Ty sam dokonałeś wszystkich naszych czynów.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Pieśń II (Iz 40, 1-8)
Przyjście Pana
Słowo Pana trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę (1 P 1, 25)

"Pocieszcie, mój lud pocieszcie", *
oto słowa Boga waszego.
"Przemówcie do serca Jeruzalem *
i wołajcie do niego,
Że skończył się czas jego służby, *
że jego nieprawość już odpokutowana.
Bo w dwójnasób odebrało karę z ręki Pana *
za wszystkie swoje grzechy".
Oto głos się rozlega: †
"Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, *
wyrównajcie na odludziu gościniec dla naszego Boga!"
Niech się podniosą wszystkie doliny, *
a wszelkie góry i wzgórza się obniżą.
Niech urwiska staną się równiną, *
a gładką niziną strome zbocza.
Wtedy się objawi chwała Pana †
i wszyscy ludzie razem ją zobaczą, *
bo usta Pana tak powiedziały".
"Wołaj!", głos się odzywa, *
i rzekłem: "Co mam wołać?"
"Każdy człowiek jakby trawa, *
a cały wdzięk jego jako kwiat na polu.
Usycha trawa i kwiat więdnie, *
gdy wiatr Pana na nie powieje.
Prawdziwie trawą jest naród; †
usycha trawa i kwiat więdnie, *
lecz słowo naszego Boga trwa na wieki".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Pieśń III (Iz 66, 10-14a)
Pociecha i radość Jerozolimy
Górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką (Ga 4, 26)

Radujcie się razem z Jerozolimą, *
weselcie się z jej powodu wszyscy, którzy ją miłujecie!
Bardzo się z nią cieszcie wszyscy, *
którzyście smucili się nad nią;
Abyście mogli ssać aż do nasycenia *
z jej piersi wezbranej pociechą;
Abyście z rozkoszą pili mleko *
z jej piersi pełnej chwały.
Tak bowiem Pan mówi: †
"Oto skieruję ku niej pokój jak rzekę *
i jak strumień wezbrany chwałę narodów.
Będziecie jak niemowlęta na rękach noszone *
i pieszczone na kolanach.
Bo jak kogo własna matka pociesza, †
tak Ja was pocieszę *
i w Jerozolimie doznacie pocieszenia".
Na ten widok rozraduje się wasze serce, *
a wasze kości ożyją jak wiosenna trawa.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Dzisiaj objawił się światu Bóg nieba narodzony z Maryi; / Mędrcy hołd Mu oddają i składają dary, / zegnijmy przed Nim kolana, / bo On nas odkupił.


EWANGELIA
Słowo stało się ciałem

J 1, 1-18
Słowa Ewangelii według św. Jana. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: "Ten był, o którym powiedziałem: «Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie»". Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Oto słowo Pańskie.


Albo do wyboru:


EWANGELIA
Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej

J 2, 1-12
Słowa Ewangelii według św. Jana. W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: "Nie mają już wina". Jezus Jej odpowiedział: "Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?" Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: "Napełnijcie stągwie wodą". I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: "Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu". Oni zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, któa stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: "Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory".
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

Oto słowo Pańskie.


HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boga, wysławiamy,
Tobie, Panu, wieczna chwała.
Ciebie, Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie Moce i niebiosy,
Cheruby, Serafinowie
ślą wieczystej pieśni głosy:
Święty, Święty nad Świętymi
Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi
majestatu Twojej sławy.
Apostołów Tobie rzesza,
chór Proroków pełen chwały,
Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały.
Ciebie poprzez okrąg ziemi
z głębi serca, ile zdoła,
Głosy ludów zgodzonymi
wielbi święta pieśń Kościoła.
Niezmierzonej Ojca chwały,
Syna, Słowo wiekuiste,
Z Duchem, wszechświat wielbi cały:
Królem chwały Tyś, o Chryste!
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka.
By świat zbawić swoim zgonem,
Przyoblókłszy się w człowieka,
nie wzgardziłeś Panny łonem.
Tyś pokruszył śmierci wrota,
starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga,
w chwale Ojca, Syn Jedyny,
Lecz gdy zabrzmi trąba sroga,
przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
Prosim, słudzy łask niegodni,
wspomóż, obmyj grzech, co plami,
Gdyś odkupił nas od zbrodni
drogiej swojej Krwi strugami.
Ze świętymi w blaskach mocy
wiecznej chwały zlej nam zdroje,
Zbaw, o Panie, lud sierocy,
błogosław dziedzictwo swoje!

Następującą część hymnu można według uznania opuścić:

Rządź je, broń po wszystkie lata,
prowadź w niebios błogie bramy.
My w dzień każdy, Władco świata,
Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie
pieśń, co sławi Twoje czyny.
O, w dniu onym racz nas, Panie,
od wszelakiej ustrzec winy.
Zjaw swą litość w życiu całym
tym, co żebrzą Twej opieki;
W Tobie, Panie, zaufałem,
nie zawstydzę się na wieki.


MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty w dniu dzisiejszym za przewodem gwiazdy objawiłeś Jednorodzonego Syna swojego poganom, spraw łaskawie, abyśmy poznawszy Cię już przez wiarę, * zostali doprowadzeni do oglądania twarzą w twarz blasku Twojego majestatu. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.


We wspólnym odprawianiu oficjum:

K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.



Wyślij do nas maila

STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA | ANKIETA | LINKI | WASZE LISTY | CO NOWEGO?


© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum